رودریگ

لغت نامه دهخدا

رودریگ. [ رُدْ] ( اِخ ) رودریک ( 771 - 770 م. ). که عربان او را لزریق ، ذریق و زریق خوانند. وی از امرای «ویزی گت » پادشاه انتخابی اندلس بود که در سنه 92 هَ. ق. در حروب مسلمین که به سرکردگی طارق مولی موسی بن نصیر باندلس حمله بردند کشته شد و زنش را در شهر طلیطله اسیر کردند و پسر موسی بن نصیر ویرا بزنی گرفت و گویند بیست وپنج تاج از پادشاهان اندلس جزو غنایم بدست لشکریان اسلام افتاده بود که گویا همان بیست وچهار تاج بیت الحکمه بعلاوه تاج خود رودریگ بوده است. ( از حاشیه مجمل التواریخ و القصص ص 497 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس