رودبرگ آبراهام. رودبِرگ، آبراهام (۱۸۲۸ـ۱۸۹۵)(Rudberg, Abraham)
(به سوئدی: روبَرْیْ) نویسندۀ سوئدی مکتب رمانتیک. با دستاوردهای گوناگونش بر زندگی فرهنگی سوئد تأثیری عظیم بخشید. رودبری در ۱۸۸۵ همکاری اش را با نشریه ای آغاز کرد و در آن رمان آخرین آتنی را، که مایۀ شهرتش شد، در ۱۸۵۹ به صورت پیاپی به چاپ رساند. در این رمان با شرح برخورد میان کفر و مسیحیت در آتن کهن، مخالفتش را با عدم تساهل و درست آیینی کشیشان آشکار ساخت و بر شرایط دینی سوئد تأثیر مستقیم بخشید. پیش از آن سینگوالا (۱۸۵۷، ۱۸۶۷)، داستان غنایی رمانتیکی از سوئد قرون وسطا، را منتشر کرده بود. رودبرگ در دهۀ ۱۸۷۰ مدت کوتاهی نمایندۀ پارلمان سوئد شد. از اصلاح زبان، به ویژه کاستن از شمار کلمات دخیل آلمانی جانبداری می کرد. در ۱۸۷۴ به رم سفر کرد و در بازگشت روزهای رم (۱۸۷۷) را نوشت که در آن با توجه به علاقه اش به عصر زرین کلاسیک به بیان سنجیدۀ خویش دست یافت. در ۱۸۷۶ بخش اول فاوست، اثر گوته را به پایان رساند که سال ها وقت صرف ترجمه اش کرده بود. در شاعری نیز استعدادی شگرف داشت. مجموعۀ اشعار (۱۸۸۲) وی شهرتش را در مقام شاعر غنایی پیش گام سوئد از زمان اِسایاس تِنگنِر و اِریک اِستَنگْنِلیوس به بعد تثبیت کرد. رودبرگ به تدریج در محافل رسمی اعتبار یافت. در ۱۸۷۷ از دانشگاه اوپسالا دانشنامۀ دکترای افتخاری گرفت، در ۱۸۷۸ به عضویت آکادمی سوئد درآمد، و در ۱۸۸۴ استاد دانشگاه استکهلم شد. در دهۀ ۱۸۸۰ بیشتر به تحقیق در اساطیر دلبستگی پیدا کرد و اساطیر ژرمنی (۲ج، ۱۸۸۶ـ۱۸۸۹) را منتشر کرد. در ۱۸۹۱ دو اثر ادبی به چاپ رسانید: اسلحه ساز، که رمانی در شرح زندگی در دورۀ اصلاح دینی در سوئد است، و مجموعۀ جدیدی از اشعارش.
(به سوئدی: روبَرْیْ) نویسندۀ سوئدی مکتب رمانتیک. با دستاوردهای گوناگونش بر زندگی فرهنگی سوئد تأثیری عظیم بخشید. رودبری در ۱۸۸۵ همکاری اش را با نشریه ای آغاز کرد و در آن رمان آخرین آتنی را، که مایۀ شهرتش شد، در ۱۸۵۹ به صورت پیاپی به چاپ رساند. در این رمان با شرح برخورد میان کفر و مسیحیت در آتن کهن، مخالفتش را با عدم تساهل و درست آیینی کشیشان آشکار ساخت و بر شرایط دینی سوئد تأثیر مستقیم بخشید. پیش از آن سینگوالا (۱۸۵۷، ۱۸۶۷)، داستان غنایی رمانتیکی از سوئد قرون وسطا، را منتشر کرده بود. رودبرگ در دهۀ ۱۸۷۰ مدت کوتاهی نمایندۀ پارلمان سوئد شد. از اصلاح زبان، به ویژه کاستن از شمار کلمات دخیل آلمانی جانبداری می کرد. در ۱۸۷۴ به رم سفر کرد و در بازگشت روزهای رم (۱۸۷۷) را نوشت که در آن با توجه به علاقه اش به عصر زرین کلاسیک به بیان سنجیدۀ خویش دست یافت. در ۱۸۷۶ بخش اول فاوست، اثر گوته را به پایان رساند که سال ها وقت صرف ترجمه اش کرده بود. در شاعری نیز استعدادی شگرف داشت. مجموعۀ اشعار (۱۸۸۲) وی شهرتش را در مقام شاعر غنایی پیش گام سوئد از زمان اِسایاس تِنگنِر و اِریک اِستَنگْنِلیوس به بعد تثبیت کرد. رودبرگ به تدریج در محافل رسمی اعتبار یافت. در ۱۸۷۷ از دانشگاه اوپسالا دانشنامۀ دکترای افتخاری گرفت، در ۱۸۷۸ به عضویت آکادمی سوئد درآمد، و در ۱۸۸۴ استاد دانشگاه استکهلم شد. در دهۀ ۱۸۸۰ بیشتر به تحقیق در اساطیر دلبستگی پیدا کرد و اساطیر ژرمنی (۲ج، ۱۸۸۶ـ۱۸۸۹) را منتشر کرد. در ۱۸۹۱ دو اثر ادبی به چاپ رسانید: اسلحه ساز، که رمانی در شرح زندگی در دورۀ اصلاح دینی در سوئد است، و مجموعۀ جدیدی از اشعارش.
wikijoo: رودبرگ،_آبراهام_(۱۸۲۸ـ۱۸۹۵)