روح القاء. [ ح ِ اِ ] ( اِخ ) یعنی آنکه علم مغیبات را به قلب القاء میکند و او جبرئیل علیه السلام است. گاهی به قرآن نیز اطلاق شود، و مراد از آیه «ذوالعرش یلقی الروح من امره علی من یشاءمن عباده » ( قرآن 15/40 ) همین است. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به روح و روح القدس و جبرئیل شود.
