روح الدین

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

روح الدین. [ حُدْ دی ] ( اِخ ) محمدبن اسحاق بن علی بن عربشاه. واعظ و عالم و جامع اقاویل مفسران و ناشر احادیث رسول خدا بود، و از زهد و معرفت نصیبی تمام داشت. او راست : کتابی در ترسل ، و نیز تعلیقاتی فراوان و مجموعات و امالی داشت. وی در صفر سال 734 هَ.ق. درگذشت و نزد پدرش دفن گردید. ( از شدالازار ص 320 ). و رجوع به همین کتاب صفحه مذکور و حاشیه همان صفحه شود.

روح الدین. [ حُدْ دی ] ( اِخ ) ( شیخ ) محمدبن شیخ جلال الدین طیار. متوفی در آغاز قرن هشتم. دانشمندی صالح بود. او راست : کتابی در کلام و شرح المصباح تألیف قاضی ناصرالدین. ( از شدالازار ص 21 ). و رجوع به همین کتاب صفحه مذکور و حاشیه همان صفحه شود.

روح الدین. [ حُدْ دی ] ( اِخ ) ( سید ) مرتضی بن تاج الدین. دانشمندی خداپرست بود و از صاحبان بدعت و گمراهی کناره میگرفت و به فراگرفتن دانش و تلاوت قرآن و پند دادن بندگان میپرداخت تا آنکه به مقام ولایت رسید و از اولیأاﷲ گردید. وی بسال هفتصد و... درگذشت. ( از شدالازار ).

فرهنگ فارسی

مرتضی بن تاج الدین دانشمندی خدا پرست بود و از صاحبان بدعت و گمراهی کناره میگرفت و بفرا گرفتن دانش و تلاوت قر آن و پند دادن بندگان میپرداخت تا آنکه بمقام ولایت رسید و از اولیائ الله گردید .

پیشنهاد کاربران

بپرس