روجا چمنکار (برازجان 30 اردی بهشت 1360ش- )
شاعر، نمایشنامه نویس و فیلم نامه نویس ایرانی. او فارغ التحصیل دوره ی کارشناسی سینما از دانشگاه_هنر، کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشگاه_تهران و دکترای زبان های شرقی از فرانسه است. او هم اکنون در حال تحصیل دوره ی کارشناسی ارشد در فرانسه و شهروند این کشور است. چمنکار شعر را از اواسط دهه ی 1370 با نشریات استانی و از اواخر همین دهه وبا نشر آثارش در نشریاتی چون آدینه و کارنامه شروع کردو تاکنون با نشریات ادبی دیگری مثل گوهران،نافه، نگاه نو ورودکی همکاری داشته است. اولین مجموعه شعر اودر سال 1381 منتشر شد و در همان سال، مسئولیت انجمن ادبی دانشگاه هنر به او واگذار شد.
چمنکار کاندید دریافت جایزه ی سومین دوره ی شعر کارنامه (1381- برای مجموعه ی شعر رفته بودی برایم کمی جنوب بیاوری) وبرنده ی دومین دوره ی شعر زنان ایران (خورشید- 1388) بوده و همچنین دومین مجموعه ی شعرش نیز در چهارمین دوره ی شعر کارنامه (1382) مورد تقدیر قرار گرفته است. چهارمین مجموعه ی شعر او نیز در سال 1390 به عنوان برنده ی جایزه ی کتاب سال قیصر امین پور (شعر جوان) معرفی شد. او در سال ۱۳۸۴در دوسالانه ی بین المللی شعر فرانسه، شرکت نموده و در شهرهایی چون پاریس، وین، استراسبورگ، نانت و گوتنبرگ شعرخوانی کرده است. علاوه بر شعر، چمنکار دو نمایش نامه با نام های نهمین روز دریا و با خودم حرف می زنم و سه فیلم نامه ی بلند با نام های می خواهم مجسمه باشم، پیش از طلوع و به خواب من بیا نوشته و ساخت چند فیلم کوتاه نیز در کارنامه ی هنری اش دیده می شود.
شعر چمنکار شعری عاشقانه است با رویکردی اجتماعی و همراه با طرح مسائل و مشکلات زنان. زبان شعری او زبانی است ساده و غالباً فاقد تکنیک های نو و سرشار است از تصاویر غالباً سینمایی و البته با عاطفه ای قوی. در مجموعه شعرهای اول چمنکار، نشانه های زبانی متعددی از عناصر فرهنگی بومیِزادگاهش را می توان یافت. با این حال، شعرهای بعدی او به سمت زبان و مفاهیمی عمومی تر و جهانی تغییر یافته است.
گزیده کتاب شناسی: رفته بودی برایم کمی جنوب بیاوری (مجموعه شعر- نیم نگاه، 1381)؛ سنگ های نه ماهه (مجموعه شعر- ثالث، 1382)؛ با خودم حرف می زنم(مجموعه شعر- ثالث، 1387)؛ مردن به زبان مادری (مجموعه شعر- چشمه، 1390)؛ نفس هایم از وسط بریده می شوند (مجموعه شعر به فرانسوی- فرانسه، 1390)؛ راه رفتن روی بند (مجموعه شعر- چشمه، 1392)؛ همیشه دری باز به دربه دری بودم (مجموعه شعر- پاریس، 1392)؛ از سکوت به سکوت (ترجمه مجموعه شعرهای هانری مشونیک- چشمه، 1392)؛ شبیه تاریکخانه ای شده ام (مجموعه شعر، ترجمه به فرانسوی: فریده روا- فرانسه، 1394)؛ عاشقانه های ریخته روی میز (مجموعه شعر- ثالث، 1395)؛ لب خوانی چشم هایت (شعرهای روجا چمنکار، ترجمه ی بابک تبرایی- نیماژ، 1395)؛ دهان به دهان باد (مجموعه شعر- ثالث، 1396).
منابع:
روزنمای ادبیات امروز ایران 1396؛ پژوهش و تدوین: محمد ولیزاده؛ تهران: انتشارات بامداد نو؛ چاپ اول: 1395 هفته نامه رودکی، سال یازدهم، شماره پیاپی 190: پاییز 1396، ص 97 http://yon.ir/7q0WX http://yon.ir/LIZh8 http://shereno.com/post-7430.html
شاعر، نمایشنامه نویس و فیلم نامه نویس ایرانی. او فارغ التحصیل دوره ی کارشناسی سینما از دانشگاه_هنر، کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشگاه_تهران و دکترای زبان های شرقی از فرانسه است. او هم اکنون در حال تحصیل دوره ی کارشناسی ارشد در فرانسه و شهروند این کشور است. چمنکار شعر را از اواسط دهه ی 1370 با نشریات استانی و از اواخر همین دهه وبا نشر آثارش در نشریاتی چون آدینه و کارنامه شروع کردو تاکنون با نشریات ادبی دیگری مثل گوهران،نافه، نگاه نو ورودکی همکاری داشته است. اولین مجموعه شعر اودر سال 1381 منتشر شد و در همان سال، مسئولیت انجمن ادبی دانشگاه هنر به او واگذار شد.
چمنکار کاندید دریافت جایزه ی سومین دوره ی شعر کارنامه (1381- برای مجموعه ی شعر رفته بودی برایم کمی جنوب بیاوری) وبرنده ی دومین دوره ی شعر زنان ایران (خورشید- 1388) بوده و همچنین دومین مجموعه ی شعرش نیز در چهارمین دوره ی شعر کارنامه (1382) مورد تقدیر قرار گرفته است. چهارمین مجموعه ی شعر او نیز در سال 1390 به عنوان برنده ی جایزه ی کتاب سال قیصر امین پور (شعر جوان) معرفی شد. او در سال ۱۳۸۴در دوسالانه ی بین المللی شعر فرانسه، شرکت نموده و در شهرهایی چون پاریس، وین، استراسبورگ، نانت و گوتنبرگ شعرخوانی کرده است. علاوه بر شعر، چمنکار دو نمایش نامه با نام های نهمین روز دریا و با خودم حرف می زنم و سه فیلم نامه ی بلند با نام های می خواهم مجسمه باشم، پیش از طلوع و به خواب من بیا نوشته و ساخت چند فیلم کوتاه نیز در کارنامه ی هنری اش دیده می شود.
شعر چمنکار شعری عاشقانه است با رویکردی اجتماعی و همراه با طرح مسائل و مشکلات زنان. زبان شعری او زبانی است ساده و غالباً فاقد تکنیک های نو و سرشار است از تصاویر غالباً سینمایی و البته با عاطفه ای قوی. در مجموعه شعرهای اول چمنکار، نشانه های زبانی متعددی از عناصر فرهنگی بومیِزادگاهش را می توان یافت. با این حال، شعرهای بعدی او به سمت زبان و مفاهیمی عمومی تر و جهانی تغییر یافته است.
گزیده کتاب شناسی: رفته بودی برایم کمی جنوب بیاوری (مجموعه شعر- نیم نگاه، 1381)؛ سنگ های نه ماهه (مجموعه شعر- ثالث، 1382)؛ با خودم حرف می زنم(مجموعه شعر- ثالث، 1387)؛ مردن به زبان مادری (مجموعه شعر- چشمه، 1390)؛ نفس هایم از وسط بریده می شوند (مجموعه شعر به فرانسوی- فرانسه، 1390)؛ راه رفتن روی بند (مجموعه شعر- چشمه، 1392)؛ همیشه دری باز به دربه دری بودم (مجموعه شعر- پاریس، 1392)؛ از سکوت به سکوت (ترجمه مجموعه شعرهای هانری مشونیک- چشمه، 1392)؛ شبیه تاریکخانه ای شده ام (مجموعه شعر، ترجمه به فرانسوی: فریده روا- فرانسه، 1394)؛ عاشقانه های ریخته روی میز (مجموعه شعر- ثالث، 1395)؛ لب خوانی چشم هایت (شعرهای روجا چمنکار، ترجمه ی بابک تبرایی- نیماژ، 1395)؛ دهان به دهان باد (مجموعه شعر- ثالث، 1396).
منابع:
روزنمای ادبیات امروز ایران 1396؛ پژوهش و تدوین: محمد ولیزاده؛ تهران: انتشارات بامداد نو؛ چاپ اول: 1395 هفته نامه رودکی، سال یازدهم، شماره پیاپی 190: پاییز 1396، ص 97 http://yon.ir/7q0WX http://yon.ir/LIZh8 http://shereno.com/post-7430.html
wikijoo: روجا_چمنکار