روتیل

دانشنامه عمومی

ساختار روتیل یکی از پلی مورف های معدنی TiO۲ است. آناتاز و بروکایت پلی مورف های ( چندریخت های ) دیگر آن هستند.
روتیل یکی از بالاترین شاخص های ضریب انعطاف پذیری در طول موج های مرئی از هر کریستال شناخته شده را دارد و همچنین دارای پراکندگی مخصوصاً بزرگ و پراکندگی زیاد است. با توجه به این خصوصیات، برای ساخت عناصر نوری خاص، به ویژه اپتیک پلاریزاسیون، برای طول موجهای دیدنی و مادون قرمز طولانی تر تا حدود ۴٫۵ میکرومتر مفید است.
روتایل طبیعی ممکن است حاوی ۱۰٪ آهن و مقادیر قابل توجهی نیوبیوم و تانتالوم باشد. Rutile نام خود را از rutilus لاتین، قرمز، مشتق شده به رنگ قرمز عمیق مشاهده شده در برخی از نمونه ها هنگام مشاهده توسط نور منتقل می کند. روتایل برای اولین بار در سال ۱۸۰۳ توسط ابراهیم گوتلوب ورنر توصیف شد.
• 1 Occurrence
• 2 Crystal structure
• 3 Uses and economic importance
• 4 Synthetic rutile
• 5 See also
• 6 References
• 7 External links
ساختار روتایل یکی از ساختارهای دوتایی مواد است که در آن ها کاتیون ها به صورت مکعبی با وجوه مرکز پر قرار گرفته و آنیون ها نیمی از حفره های هشت وجهی را پر می کنند. [ ۱]
عکس روتیلعکس روتیل
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

روتیل (rutile)
کانی اکسید تیتانیوم، با فرمول TiO۲. کانۀ طبیعی و در دسترس تیتانیوم است. طیف رنگ آن معمولاً قهوه ای مایل به سرخ تا سیاه، و جلای سطح آن بسیار درخشان و الماس گون است. در دستگاه تتراگونال متبلور، و به فراوانی در انواع گوناگون سنگ های آذرین و دگرگونی، و به شکل متمرکز نیز در ماسهها یافت می شود. ماسه های سواحل شرقی و غربی استرالیا منبع مهم روتیل اند. روتیل رنگدانه ای برای تولید رنگ سفید درخشان است و در ساخت رنگ ها، کاغذ، و پلاستیک ها از آن استفاده می کنند.

پیشنهاد کاربران

بپرس