روتوسکپی ( به انگلیسی: Rotoscopy ) فرایندی است که در ساخت پویانمایی، به وسیله ترسیم تصاویر پشت سر هم استفاده می شود.
روش روتوسکوپی برای نخستین بار در سال ۱۹۱۵ توسط مکس فلایشر[ ۱] در مجموعه تلویزیونی Out of the Inkwell با هدف دستیابی به یک جنبش واقع بینانه در یک زمان کوتاه تر مورد استفاده قرار گرفت. این روش بعدها برای شخصیت های واقعی و انسانی به ویژه هنگامی که حرکات بسیار پیچیده ای مانند صحنه های رقص نیاز بود مورد استفاده قرار گرفت.
از هنرمندان تأثیرگذار در این زمینه می توان از کب کلووی نام برد. [ ۲]
از آغاز دهه ۱۹۹۰ ( میلادی ) کشیدن دوباره تصویر، چه در برنامه های مبتنی بر پیکسل با دست و چه به صورت نیمه اتوماتیک از طریق بردار سازی ( مانند دو فیلم مربوط به ریچارد لینکلاتر ) با رایانه انجام شد. برخلاف ضبط حرکت، روتوسکوپی یک فرایند دو بعدی است. مشکلی که در فناوری پویانمایی وجود دارد این است که گرچه داده های زمینه ای به وضوح از مبدأ طبیعی برخوردار هستند اما پذیرش عاطفی حرکات ایجاد شده با روتوسکوپی از سطح مشخصی از جزئیات کاهش می یابد. این روش را می توان دره وهمی نیز نامید.
از روتوسکوپی برای تصحیح خطا استفاده نیز می شود.
علاوه بر این، هم اکنون از روتوسکوپی به طور گسترده در ترکیب جلوه های بصری نیز استفاده می شود. امروزه از آن به عنوان گزینه جایگزین برای فناوری کروما کی ( صفحه نمایش معمولاً سبز یا آبی ) استفاده می شود تا از تنظیم مجدد شرایط روشنایی در استودیو جلوگیری شود و فیلم برداری صحنه هایی مانند حرکت شدید دوربین آسان باشد.
روتوسکوپی همچنان در جلوه های بصری بیشتر فیلم های بلند استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروش روتوسکوپی برای نخستین بار در سال ۱۹۱۵ توسط مکس فلایشر[ ۱] در مجموعه تلویزیونی Out of the Inkwell با هدف دستیابی به یک جنبش واقع بینانه در یک زمان کوتاه تر مورد استفاده قرار گرفت. این روش بعدها برای شخصیت های واقعی و انسانی به ویژه هنگامی که حرکات بسیار پیچیده ای مانند صحنه های رقص نیاز بود مورد استفاده قرار گرفت.
از هنرمندان تأثیرگذار در این زمینه می توان از کب کلووی نام برد. [ ۲]
از آغاز دهه ۱۹۹۰ ( میلادی ) کشیدن دوباره تصویر، چه در برنامه های مبتنی بر پیکسل با دست و چه به صورت نیمه اتوماتیک از طریق بردار سازی ( مانند دو فیلم مربوط به ریچارد لینکلاتر ) با رایانه انجام شد. برخلاف ضبط حرکت، روتوسکوپی یک فرایند دو بعدی است. مشکلی که در فناوری پویانمایی وجود دارد این است که گرچه داده های زمینه ای به وضوح از مبدأ طبیعی برخوردار هستند اما پذیرش عاطفی حرکات ایجاد شده با روتوسکوپی از سطح مشخصی از جزئیات کاهش می یابد. این روش را می توان دره وهمی نیز نامید.
از روتوسکوپی برای تصحیح خطا استفاده نیز می شود.
علاوه بر این، هم اکنون از روتوسکوپی به طور گسترده در ترکیب جلوه های بصری نیز استفاده می شود. امروزه از آن به عنوان گزینه جایگزین برای فناوری کروما کی ( صفحه نمایش معمولاً سبز یا آبی ) استفاده می شود تا از تنظیم مجدد شرایط روشنایی در استودیو جلوگیری شود و فیلم برداری صحنه هایی مانند حرکت شدید دوربین آسان باشد.
روتوسکوپی همچنان در جلوه های بصری بیشتر فیلم های بلند استفاده می شود.
wiki: روتوسکپی