روبِنْس، پِتِر پُل (۱۵۷۷ـ۱۶۴۰)(Rubens, Peter Paul)
پایین آوردن مسیح از صلیب
نقاش فلاندری. از نقاشان نام آور دورۀ باروک بود. شور باروک ایتالیایی را به شمال اروپا برد، و آثار دینی و تمثیلی بی شماری برای کلیساها و کاخ ها آفرید که نشان از احاطه اش بر جلوه های نمایشی و حرکتی در پرده های بزرگ، و شیفتگی اش به رنگ ها و بافت های پرمایه دارند. تک چهره نیز می کشید و در سال های آخر عمر به منظره پردازی هم پرداخت. تابلویهتک ناموس دختران لئوکیپوس (۱۶۱۷؛ نگارخانۀ قدیمی، مونیخ) نمونه ای از آثار اوست. روبنس از نقاشی خسته نمی شد؛ در کمتر از ۴۰ سال، بیش از ۳ هزار اثر آفرید. درون مایه های متعددی را تصویر کرد: دینی، ازجمله پایین آوردن پیکر مسیح از صلیب (ح ۱۶۱۱ـ۱۶۱۴؛ کلیسای جامع آنتورپ)؛ تک چهره، همچون پردۀ مشهور به کلاه حصیری (ح ۱۶۲۰؛ نگارخانۀ ملی لندن)؛ زندگی روستایی، ازجمله تابلوی کِرمِس (ح ۱۶۲۲؛ لوور)؛ تمثیلی، همچون جنگ و صلح (ح ۱۶۲۹ـ۱۶۳۰؛ نگارخانۀ ملی، لندن)؛ و منظره، ازجملهقلعۀ استِین (ح ۱۶۳۵ـ۱۶۳۷؛ نگارخانۀ ملی لندن). روبنس در رنگ پردازی و اصول تکنیکی بسیار مهارت داشت. شیوۀ ممتازی در نقاشی رنگ وروغن ابداع کرد که در آن سایه ها را با رنگ رقیق، و روشنایی ها را با قلم موی سرشار از رنگ می ساخت. تأثیر او در نقاشان دیگر، ولاسکز، واتو، دُلاکروا، کانستبل، و دیگران، حد و مرز نداشت. روبنس مجموعه دار بزرگی هم بود (مرمرینه های باستانی و سنگ های قیمتی، تصاویر، نسخ خطی، و کتاب گردآوری می کرد). با علوم قدیم آشنایی داشت و با اهلِ فضل در سراسر اروپا مکاتبه می کرد. نیز دیپلماتی بود که پنج زبان می دانست. روبنس در زیگن، وستفالی، به دنیا آمد؛ در ۱۵۸۷ او را به آنتورپ بردند. نقاشی را از استادان «رمانتیست»، توبیاس ورهاخت، آدام وان نورت، و اتو وان وِن، آموخت. در ۱۵۹۸ عضو صنف نقاشان آنتورپ شد. به ایتالیا رفت و نقاش دربار وینچنتسو گنتساگا، دوکِ مانتوا، شد (۱۶۰۰ـ۱۶۰۸)، و تک چهره های بسیاری از اشراف کشید. مطالعۀ آثار استادان ایتالیایی، به ویژه تیسین و ورونزه، در ونیز از عوامل عمدۀ رشد استعدادهای او بود. اوج هنرنمایی اش در نقاشی های دینی بزرگش (۱۶۰۹ـ۱۶۲۱) برای کلیسای جامع و کلیسای یسوعیان آنتورپ مشهود است؛ گویی روبنس در این آثار، با بهره برداری از همۀ تمهیدات آرایشی و نمایشیِ سبک باروک، روح نهضت ضد پروتستان را جلوه گر می سازد. همین هنر تزیینی باشکوه را در مقیاسی بزرگ تر در دورۀ آثار غیردینی اش از زندگی ماری دو مدیچی به کار گرفت (۱۶۲۲ـ۱۶۲۵). به سبب مأموریت های دیپلماتیک، در ۱۶۲۸ به اسپانیا رفت، و در آن جا از فیلیپ چهارم تک چهره ساخت، و با ولاسکز دیدار کرد. در سال های ۱۶۲۹ـ۱۶۳۰ نیز به لندن رفت و استاد افتخاریِ هنر در دانشگاه کیمبریج شد، و سقف تالار ضیافت وایت هال را نقاشی کرد (که مرمت شده، و موجود است). در ۱۶۳۰ به آنتورپ بازگشت، و با دختر ۱۶ساله ای با نام هلنا فورمان ازدواج کرد، که در نقاشی های دینی و اسطوره ای گوناگونش حضور یافت؛ چندین تک چهره نیز از او کشید.
پایین آوردن مسیح از صلیب
نقاش فلاندری. از نقاشان نام آور دورۀ باروک بود. شور باروک ایتالیایی را به شمال اروپا برد، و آثار دینی و تمثیلی بی شماری برای کلیساها و کاخ ها آفرید که نشان از احاطه اش بر جلوه های نمایشی و حرکتی در پرده های بزرگ، و شیفتگی اش به رنگ ها و بافت های پرمایه دارند. تک چهره نیز می کشید و در سال های آخر عمر به منظره پردازی هم پرداخت. تابلویهتک ناموس دختران لئوکیپوس (۱۶۱۷؛ نگارخانۀ قدیمی، مونیخ) نمونه ای از آثار اوست. روبنس از نقاشی خسته نمی شد؛ در کمتر از ۴۰ سال، بیش از ۳ هزار اثر آفرید. درون مایه های متعددی را تصویر کرد: دینی، ازجمله پایین آوردن پیکر مسیح از صلیب (ح ۱۶۱۱ـ۱۶۱۴؛ کلیسای جامع آنتورپ)؛ تک چهره، همچون پردۀ مشهور به کلاه حصیری (ح ۱۶۲۰؛ نگارخانۀ ملی لندن)؛ زندگی روستایی، ازجمله تابلوی کِرمِس (ح ۱۶۲۲؛ لوور)؛ تمثیلی، همچون جنگ و صلح (ح ۱۶۲۹ـ۱۶۳۰؛ نگارخانۀ ملی، لندن)؛ و منظره، ازجملهقلعۀ استِین (ح ۱۶۳۵ـ۱۶۳۷؛ نگارخانۀ ملی لندن). روبنس در رنگ پردازی و اصول تکنیکی بسیار مهارت داشت. شیوۀ ممتازی در نقاشی رنگ وروغن ابداع کرد که در آن سایه ها را با رنگ رقیق، و روشنایی ها را با قلم موی سرشار از رنگ می ساخت. تأثیر او در نقاشان دیگر، ولاسکز، واتو، دُلاکروا، کانستبل، و دیگران، حد و مرز نداشت. روبنس مجموعه دار بزرگی هم بود (مرمرینه های باستانی و سنگ های قیمتی، تصاویر، نسخ خطی، و کتاب گردآوری می کرد). با علوم قدیم آشنایی داشت و با اهلِ فضل در سراسر اروپا مکاتبه می کرد. نیز دیپلماتی بود که پنج زبان می دانست. روبنس در زیگن، وستفالی، به دنیا آمد؛ در ۱۵۸۷ او را به آنتورپ بردند. نقاشی را از استادان «رمانتیست»، توبیاس ورهاخت، آدام وان نورت، و اتو وان وِن، آموخت. در ۱۵۹۸ عضو صنف نقاشان آنتورپ شد. به ایتالیا رفت و نقاش دربار وینچنتسو گنتساگا، دوکِ مانتوا، شد (۱۶۰۰ـ۱۶۰۸)، و تک چهره های بسیاری از اشراف کشید. مطالعۀ آثار استادان ایتالیایی، به ویژه تیسین و ورونزه، در ونیز از عوامل عمدۀ رشد استعدادهای او بود. اوج هنرنمایی اش در نقاشی های دینی بزرگش (۱۶۰۹ـ۱۶۲۱) برای کلیسای جامع و کلیسای یسوعیان آنتورپ مشهود است؛ گویی روبنس در این آثار، با بهره برداری از همۀ تمهیدات آرایشی و نمایشیِ سبک باروک، روح نهضت ضد پروتستان را جلوه گر می سازد. همین هنر تزیینی باشکوه را در مقیاسی بزرگ تر در دورۀ آثار غیردینی اش از زندگی ماری دو مدیچی به کار گرفت (۱۶۲۲ـ۱۶۲۵). به سبب مأموریت های دیپلماتیک، در ۱۶۲۸ به اسپانیا رفت، و در آن جا از فیلیپ چهارم تک چهره ساخت، و با ولاسکز دیدار کرد. در سال های ۱۶۲۹ـ۱۶۳۰ نیز به لندن رفت و استاد افتخاریِ هنر در دانشگاه کیمبریج شد، و سقف تالار ضیافت وایت هال را نقاشی کرد (که مرمت شده، و موجود است). در ۱۶۳۰ به آنتورپ بازگشت، و با دختر ۱۶ساله ای با نام هلنا فورمان ازدواج کرد، که در نقاشی های دینی و اسطوره ای گوناگونش حضور یافت؛ چندین تک چهره نیز از او کشید.
wikijoo: روبنس،_پتر_پل_(۱۵۷۷ـ۱۶۴۰)