روبن گریگوریان یا روبیک گریگوریان ( به زبان ارمنی Ռուբեն Գրիգորյան - به زبان لاتین Rouben Gregorian ) ، ( زادهٔ ۱۲۹۴ خورشیدی در تفلیس – درگذشتهٔ ۱۳۷۰ خورشیدی در بوستون، ماساچوست ) آهنگ ساز، رهبر ارکستر، نوازنده و مُدرسِ ویولن، ایرانی ارمنی تبار بود.
... [مشاهده متن کامل]
روبن گریگوریان در سال ( ۱۲۹۴ خورشیدی ) ( ۱۹۱۵ میلادی ) در تفلیس، پایتخت گرجستان در یک خانواده ارمنی متولد شد. روبیک دو برادر کوچک تر از خود داشت که آن ها هم موسیقی را به حد زیادی دوست داشتند و از آن آگاهی داشتند که یکی از آنان به نام «هانری» از نوازندگان بزرگ ارکستر سمفونیک یک صد نفری نیویورک بود.
در تهران موسیقی را نزد پدر و بعد از آن استادان روسی و بلژیکی فرا گرفت. وی در سال ۱۳۱۷ خورشیدی همراه تحصیل هنرستان موسیقی غلامحسین مین باشیان به اداره موسیقی کشور وارد شد.
تحصیلات خود را در هنرستان عالی موسیقی به پایان رسانید و مدتی رهبر آوازهای دسته جمعی هنرستان بود. پس از آن عهده دار مدیریت هنرستان عالی موسیقی بود، و مدتی نیز رهبری ارکستر سمفونیک تهران را به عهده داشت.
• مشاغل و سمت های مورد تصدی: کارمند اداره موسیقی کشور. نویسنده مقالاتی در جمله موسیقی. نوازنده مدارس و سرپرست ارکستر سمفونیک. کفیل اداره موسیقی کشور. نوازنده دیوان اول در ارکستر سمفونیک بوستون در آمریکا در کنسرت مایستر.
• فعالیت های آموزشی: روبن گریگوریان سال ها به تدریس موسیقی در تهران مشغول بوده است. وی علاوه بر ویولون به تدریس آهنگ سازی نیز می پرداخت.
• سایر فعالیت ها و برنامه های روزمره: روبن گریگوریان به مطالعه تحقیق و نوشتن قطعاتی برای دیوان علاقه مند بوده است.
وی نخستین کسی است که ترانه های محلی ایران را جمع آوری کرد و برای چهار صدا تنظیم نمود. در همین زمینه کتابی در دو جلد به نام «ترانه های محلی» انتشار داد. از جمله این ترانه ها می توان به «آی سرکُتل»، «مَسُم، مَسُم»، «هی یار، هی یار» اشاره نمود و ترانه های فراموش شده اش چون: «دختر بویر احمد» و «دست به دستمالم». از دیگر آثار او: «کوارتت زهی»؛ «اسکرتسو»؛ «چند آواز برای پیانو»؛ «فانتزی اوریانتال»؛ «سوئیت ایرانی». او در موسیقی از سبک ریمسکی کورساکف و آرام خاچاتوریان پیروی می کرد. وی در سال ۱۳۳۱ شمسی ره سپار آمریکا شد و در شهر بوستون ساکن شد. در بوستون به عضویت هنرستان موسیقی درآمد و رهبری ارکسترهای مجلسی و سمفونیک را به عهده گرفت. از شاگردهای او می توان به واروژان اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
روبن گریگوریان در سال ( ۱۲۹۴ خورشیدی ) ( ۱۹۱۵ میلادی ) در تفلیس، پایتخت گرجستان در یک خانواده ارمنی متولد شد. روبیک دو برادر کوچک تر از خود داشت که آن ها هم موسیقی را به حد زیادی دوست داشتند و از آن آگاهی داشتند که یکی از آنان به نام «هانری» از نوازندگان بزرگ ارکستر سمفونیک یک صد نفری نیویورک بود.
در تهران موسیقی را نزد پدر و بعد از آن استادان روسی و بلژیکی فرا گرفت. وی در سال ۱۳۱۷ خورشیدی همراه تحصیل هنرستان موسیقی غلامحسین مین باشیان به اداره موسیقی کشور وارد شد.
تحصیلات خود را در هنرستان عالی موسیقی به پایان رسانید و مدتی رهبر آوازهای دسته جمعی هنرستان بود. پس از آن عهده دار مدیریت هنرستان عالی موسیقی بود، و مدتی نیز رهبری ارکستر سمفونیک تهران را به عهده داشت.
• مشاغل و سمت های مورد تصدی: کارمند اداره موسیقی کشور. نویسنده مقالاتی در جمله موسیقی. نوازنده مدارس و سرپرست ارکستر سمفونیک. کفیل اداره موسیقی کشور. نوازنده دیوان اول در ارکستر سمفونیک بوستون در آمریکا در کنسرت مایستر.
• فعالیت های آموزشی: روبن گریگوریان سال ها به تدریس موسیقی در تهران مشغول بوده است. وی علاوه بر ویولون به تدریس آهنگ سازی نیز می پرداخت.
• سایر فعالیت ها و برنامه های روزمره: روبن گریگوریان به مطالعه تحقیق و نوشتن قطعاتی برای دیوان علاقه مند بوده است.
وی نخستین کسی است که ترانه های محلی ایران را جمع آوری کرد و برای چهار صدا تنظیم نمود. در همین زمینه کتابی در دو جلد به نام «ترانه های محلی» انتشار داد. از جمله این ترانه ها می توان به «آی سرکُتل»، «مَسُم، مَسُم»، «هی یار، هی یار» اشاره نمود و ترانه های فراموش شده اش چون: «دختر بویر احمد» و «دست به دستمالم». از دیگر آثار او: «کوارتت زهی»؛ «اسکرتسو»؛ «چند آواز برای پیانو»؛ «فانتزی اوریانتال»؛ «سوئیت ایرانی». او در موسیقی از سبک ریمسکی کورساکف و آرام خاچاتوریان پیروی می کرد. وی در سال ۱۳۳۱ شمسی ره سپار آمریکا شد و در شهر بوستون ساکن شد. در بوستون به عضویت هنرستان موسیقی درآمد و رهبری ارکسترهای مجلسی و سمفونیک را به عهده گرفت. از شاگردهای او می توان به واروژان اشاره کرد.
