روبرتو کارلوس دا سیلوا هوشا ( پرتغالی برزیلی: Roberto Carlos da Silva Rocha؛ زادهٔ ۱۰ آوریل ۱۹۷۳ ) بازیکن فوتبال پیشین برزیلی و سفیر فوتبالی است. او در دوران فعالیت حرفه ای خود برای باشگاه رئال مادرید و تیم ملی برزیل در پست مدافع کناری بازی می کرد. کارلوس اغلب به عنوان بهترین و تهاجمی ترین دفاع چپ در تاریخ فوتبال به شمار می رود که با سرعت و استقامت زیاد، ضربه های ایستگاهی و شوت های از راه دور قدرتمند به شهرت رسید.
کارلوس فوتبال حرفه ای را از باشگاه پالمیراس برزیل شروع کرد و با تیم این باشگاه دو فصل پیاپی قهرمان لیگ برتر و جام حذفی برزیل شد. او پس از یک فصل بازی در اینتر میلان، در سال ۱۹۹۶ به باشگاه رئال مادرید پیوست و تا سال ۲۰۰۷، سه بار جام لیگ قهرمانان اروپا، چهار بار لالیگا و سه بار هم سوپر جام اسپانیا را با رئال کسب کرد. او در سال ۱۹۹۷ به عنوان اولین دفاع در دهه های اخیر فوتبال دومین بازیکن سال فوتبال جهان، و در سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ دو بار متوالی برترین مدافع باشگاهی سال اروپا شد. در آوریل ۲۰۱۳، نام روبرتو کارلوس توسط مجله مارکا در ترکیب یازده بازیکن خارجی برتر تاریخ رئال مادرید منتشر شد.
کارلوس فوتبال را در تیم ملی برزیل از سال ۱۹۹۲ شروع کرد. او در دوران فوتبال خود چهار جام جهانی فوتبال را با برزیل تجربه کرد که در جام جهانی ۲۰۰۲ کره جنوبی و ژاپن قهرمان شد و نیز در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، برزیل را تا رسیدن به فینال این جام کمک کرد. کارلوس در جام جهانی ۲۰۰۲ از جمله بازیکنان تأثیرگذار در قهرمانی برزیل بود که به عنوان یکی از بازیکنان منتخب این تورنمنت انتخاب شد. او همچنین در دو کوپا آمریکا ۱۹۹۷ و ۱۹۹۹، و جام کنفدراسیون ها ۱۹۹۷ با تیم ملی کشورش به قهرمانی رسید.
او به علت ضربه آزادهای قوی و کات دار خود که تا ۱۶۹ کیلومتر بر ساعت اندازه گیری شده است، به «آقای گلوله» معروف شد و در کارهای دفاعی و سانتر کردن نیز مهارت داشت. نام وی در فیفا ۱۰۰ ( لیست بهترین بازیکنان فوتبال به انتخاب پله ) حضور دارد. کارلوس در سال ۲۰۱۲ ( ۳۹ سالگی ) بازنشسته شد و به حرفهٔ مربیگری پرداخت.
کارلوس فوتبال خود را از یک باشگاه در آراراس سائوپائولو برزیل شروع کرد. او سپس به صورت قرضی به تیم اتلتیکو مینیرو رفت و در آنجا با تیم ب در مسابقات کوپا کانمبول که میان باشگاه های آمریکای جنوبی برگزار می شد، حضور یافت. کارلوس در دو بازی اول به میدان نرفت اما در مسابقات بعدی به طور کامل در ترکیب اصلی تیم قرار گرفت و بازی قابل قبولی را به نمایش گذاشت که سرآغاز موفقیت های فوتبالی او بود. او درحالیکه ۱۹ سال سن داشت به تیم ملی برزیل نیز دعوت شد. در سال ۱۹۹۳ او رسماً به باشگاه پالمیراس انتقال یافت و دو فصل متوالی ۹۴–۱۹۹۳ و ۹۵–۱۹۹۴ با این تیم به قهرمانی در لیگ برتر و جام حذفی برزیل رسید. کارلوس سپس به تیم اینترمیلان در لیگ سری آ ایتالیا پیوست و در اولین فصل حضورش با اینتر موفق نبود و به عنوان هفتم رسید. او بعدها در مصاحبه ای عنوان کرد که روی هاجسون سرمربی اینتر، از وی خواسته که در پست وینگر بازی کند اما او خواستار بازی در دفاع چپ بود و همین اختلاف باعث شد تا تنها راه او ترک این باشگاه شود.
کارلوس فوتبال حرفه ای را از باشگاه پالمیراس برزیل شروع کرد و با تیم این باشگاه دو فصل پیاپی قهرمان لیگ برتر و جام حذفی برزیل شد. او پس از یک فصل بازی در اینتر میلان، در سال ۱۹۹۶ به باشگاه رئال مادرید پیوست و تا سال ۲۰۰۷، سه بار جام لیگ قهرمانان اروپا، چهار بار لالیگا و سه بار هم سوپر جام اسپانیا را با رئال کسب کرد. او در سال ۱۹۹۷ به عنوان اولین دفاع در دهه های اخیر فوتبال دومین بازیکن سال فوتبال جهان، و در سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ دو بار متوالی برترین مدافع باشگاهی سال اروپا شد. در آوریل ۲۰۱۳، نام روبرتو کارلوس توسط مجله مارکا در ترکیب یازده بازیکن خارجی برتر تاریخ رئال مادرید منتشر شد.
کارلوس فوتبال را در تیم ملی برزیل از سال ۱۹۹۲ شروع کرد. او در دوران فوتبال خود چهار جام جهانی فوتبال را با برزیل تجربه کرد که در جام جهانی ۲۰۰۲ کره جنوبی و ژاپن قهرمان شد و نیز در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، برزیل را تا رسیدن به فینال این جام کمک کرد. کارلوس در جام جهانی ۲۰۰۲ از جمله بازیکنان تأثیرگذار در قهرمانی برزیل بود که به عنوان یکی از بازیکنان منتخب این تورنمنت انتخاب شد. او همچنین در دو کوپا آمریکا ۱۹۹۷ و ۱۹۹۹، و جام کنفدراسیون ها ۱۹۹۷ با تیم ملی کشورش به قهرمانی رسید.
او به علت ضربه آزادهای قوی و کات دار خود که تا ۱۶۹ کیلومتر بر ساعت اندازه گیری شده است، به «آقای گلوله» معروف شد و در کارهای دفاعی و سانتر کردن نیز مهارت داشت. نام وی در فیفا ۱۰۰ ( لیست بهترین بازیکنان فوتبال به انتخاب پله ) حضور دارد. کارلوس در سال ۲۰۱۲ ( ۳۹ سالگی ) بازنشسته شد و به حرفهٔ مربیگری پرداخت.
کارلوس فوتبال خود را از یک باشگاه در آراراس سائوپائولو برزیل شروع کرد. او سپس به صورت قرضی به تیم اتلتیکو مینیرو رفت و در آنجا با تیم ب در مسابقات کوپا کانمبول که میان باشگاه های آمریکای جنوبی برگزار می شد، حضور یافت. کارلوس در دو بازی اول به میدان نرفت اما در مسابقات بعدی به طور کامل در ترکیب اصلی تیم قرار گرفت و بازی قابل قبولی را به نمایش گذاشت که سرآغاز موفقیت های فوتبالی او بود. او درحالیکه ۱۹ سال سن داشت به تیم ملی برزیل نیز دعوت شد. در سال ۱۹۹۳ او رسماً به باشگاه پالمیراس انتقال یافت و دو فصل متوالی ۹۴–۱۹۹۳ و ۹۵–۱۹۹۴ با این تیم به قهرمانی در لیگ برتر و جام حذفی برزیل رسید. کارلوس سپس به تیم اینترمیلان در لیگ سری آ ایتالیا پیوست و در اولین فصل حضورش با اینتر موفق نبود و به عنوان هفتم رسید. او بعدها در مصاحبه ای عنوان کرد که روی هاجسون سرمربی اینتر، از وی خواسته که در پست وینگر بازی کند اما او خواستار بازی در دفاع چپ بود و همین اختلاف باعث شد تا تنها راه او ترک این باشگاه شود.
wiki: روبرتو کارلوس
روبرتو کارلوس (خواننده). روبرتو کارلوس ( پرتغالی: Roberto Carlos؛ زادهٔ ۱۹ آوریل ۱۹۴۱ ) خواننده، ترانه سرا و هنرپیشه اهل برزیل است.
لقب او «پادشاه موسیقی لاتین» یا به اختصار «پادشاه» است. [ ۲]
از فیلم هایی که وی در آن ها نقش داشته است، می توان به پیمان ددمنشانه: قتل دانیلا پرز اشاره نمود. وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه گرمی شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلقب او «پادشاه موسیقی لاتین» یا به اختصار «پادشاه» است. [ ۲]
از فیلم هایی که وی در آن ها نقش داشته است، می توان به پیمان ددمنشانه: قتل دانیلا پرز اشاره نمود. وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه گرمی شده است.
wiki: روبرتو کارلوس (خواننده)