روبِرت ویلهِلم اِبِرهارد بونزِن ( Robert Wilhelm Eberhard Bunsen ) ( متولد ۳۰ مارس ۱۸۱۱ – ۱۶ اوت ۱۸۹۹ ) ، شیمی دان آلمانی بود. او در زمینه طیف نشری عناصر گرما داده شده تحقیق کرده و سزیم ( در ۱۸۶۰ ) و روبیدیوم ( در ۱۸۶۱ ) را همراه با فیزیکدان گوستاو کیرشهف کشف نمود. جایزه بونزن - کیرشوف برای طیف بینی به نام این دو نام گذاری شده است.
... [مشاهده متن کامل]
همچنین بونزن چندین روش گازی - تحلیلی را توسعه داد، یکی از پیشگامان فوتوشیمی بوده و جزو اولین کسانی بود که در زمینه شیمی آلی آرسنیک کار کرد. او به همراه دستیار آزمایشگاهی اش، پیتر دساگا، چراغ بونزن را توسعه داد و باعث ارتقاء چنین ابزارهای آزمایشگاهی از آن زمان شد.
بونزن در گوتینگن آلمان در ۱۸۱۱ بدنیا آمد که اکنون ایالت ساکسونی سفلا در آلمان نام دارد. بونزن جوان ترین از چهار فرزند رئیس کتابخانه دانشگاه گوتینگن و پروفسور فیلولوژی، کریسچن بونزن ( ۱۷۷۰–۱۸۳۷ ) بود.
بعد از شرکت در مدرسه هلتسمیندن، بونزن در گوتینگن در ۱۸۲۸ میلادی پذیرفته شده و شیمی را به همراه فریدریش اشترومیر به علاوه کانی شناسی را با یوهان فردریش لودویگ هاسمن و ریاضیات را با کارل فریدریش گاوس مطالعه نمود. بعد از کسب PhD در ۱۸۳۱، بونزن ۱۸۳۲ و ۱۸۳۳ را با سفر به فرانسه، آلمان و اتریش سپری نمود. طی سفرهایش، با دانشمندانی چون فریدلیب رونگه ( که آنیلین را کشف نمود و در ۱۸۱۹ کافئین را جداسازی نمود ) ، یوستوس فون لیبیش در گیسن و الهارد میتشرلیج در بن ملاقات نمود.
در ۱۸۳۳، بونزن مبدل به مدرس گوتینگن شده و شروع به مطالعات تجربی در مورد جداسازی نمک های فلزی از آرسنوس اسید نمود. کشف او در ارتباط با استفاده از هیدرات آهن اکسید به عنوان عامل ته نشینی، منجر به چیزی شد که امروزه یکی از مؤثرترین پادزهران در مقابل مسمومیت آرسنیک است. این تحقیقات بین رشته ای ادامه یافته و در همکاری با پزشکی به نام آرنولد آدولف برتهولد منتشر گردید. در ۱۹۳۶ میلادی، بونزن جانشین فریدریش وهلر در دانشگاه کاسل شد. بونزن به مدت سه سال در آنجا تدریس کرده و سپس استادیاری را در دانشگاه ماربورگ پذیرفت، در آن جا بود که او مطالعاتش را در ارتباط با مشتقات کاکودیل ادامه داد. او استاد تمامی را در ۱۸۴۱ کسب نمود. در حالی که در دانشگاه ماربورگ بود، بونزن در ۱۸۴۶ میلادی در تحقیقات آتشفشان های ایسلند شرکت نمود.
... [مشاهده متن کامل]
همچنین بونزن چندین روش گازی - تحلیلی را توسعه داد، یکی از پیشگامان فوتوشیمی بوده و جزو اولین کسانی بود که در زمینه شیمی آلی آرسنیک کار کرد. او به همراه دستیار آزمایشگاهی اش، پیتر دساگا، چراغ بونزن را توسعه داد و باعث ارتقاء چنین ابزارهای آزمایشگاهی از آن زمان شد.
بونزن در گوتینگن آلمان در ۱۸۱۱ بدنیا آمد که اکنون ایالت ساکسونی سفلا در آلمان نام دارد. بونزن جوان ترین از چهار فرزند رئیس کتابخانه دانشگاه گوتینگن و پروفسور فیلولوژی، کریسچن بونزن ( ۱۷۷۰–۱۸۳۷ ) بود.
بعد از شرکت در مدرسه هلتسمیندن، بونزن در گوتینگن در ۱۸۲۸ میلادی پذیرفته شده و شیمی را به همراه فریدریش اشترومیر به علاوه کانی شناسی را با یوهان فردریش لودویگ هاسمن و ریاضیات را با کارل فریدریش گاوس مطالعه نمود. بعد از کسب PhD در ۱۸۳۱، بونزن ۱۸۳۲ و ۱۸۳۳ را با سفر به فرانسه، آلمان و اتریش سپری نمود. طی سفرهایش، با دانشمندانی چون فریدلیب رونگه ( که آنیلین را کشف نمود و در ۱۸۱۹ کافئین را جداسازی نمود ) ، یوستوس فون لیبیش در گیسن و الهارد میتشرلیج در بن ملاقات نمود.
در ۱۸۳۳، بونزن مبدل به مدرس گوتینگن شده و شروع به مطالعات تجربی در مورد جداسازی نمک های فلزی از آرسنوس اسید نمود. کشف او در ارتباط با استفاده از هیدرات آهن اکسید به عنوان عامل ته نشینی، منجر به چیزی شد که امروزه یکی از مؤثرترین پادزهران در مقابل مسمومیت آرسنیک است. این تحقیقات بین رشته ای ادامه یافته و در همکاری با پزشکی به نام آرنولد آدولف برتهولد منتشر گردید. در ۱۹۳۶ میلادی، بونزن جانشین فریدریش وهلر در دانشگاه کاسل شد. بونزن به مدت سه سال در آنجا تدریس کرده و سپس استادیاری را در دانشگاه ماربورگ پذیرفت، در آن جا بود که او مطالعاتش را در ارتباط با مشتقات کاکودیل ادامه داد. او استاد تمامی را در ۱۸۴۱ کسب نمود. در حالی که در دانشگاه ماربورگ بود، بونزن در ۱۸۴۶ میلادی در تحقیقات آتشفشان های ایسلند شرکت نمود.
