روبجی
لغت نامه دهخدا
روبجی. [ ب َ ] ( اِخ ) ابوبکر احمدبن عمربن احمدبن یحیی بن عبدالصمد فامی روبجی ، معروف به ابن روبج. وی از عبداﷲبن محمد بغوی و ابن صاعد و دیگران روایت کرد و عتیقی از او روایت دارد. روبجی بسال 383 هَ. ق. درگذشت. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید