روبائی
لغت نامه دهخدا
روبائی. ( اِخ ) ابوحامد طیب بن اسماعیل بن علی بن خلیفةبن حبیب بن طیب بن محمدبن ابراهیم روبائی حربی. از محدثان بود. وی به سال 524 هَ.ق. متولد شد و به سال 600 درگذشت. از قاضی ابوبکر محمدبن عبدالباقی قاضی المارستان و ابوالقاسم عبداﷲبن احمدبن یوسف نجار روایت دارد. ( از معجم البلدان ).
روبائی. ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن عمربن خلیفةالعطار حربی روبائی. وی از ابوالمظفر هبةاﷲبن احمد شبلی و ابوعلی احمدبن محمد رجبی و عبدالاول و عبدالرحمن بن زید الوراق استماع حدیث کرد و محمدبن ناصر حافظبه وی اجازه روایت حدیث داد. ( از معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید