روبا

لغت نامه دهخدا

روبا. ( اِ ) بمعنی روباه تربک است که به عربی عنب الثعلب خوانند. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). تاجریزی. عنب الثعلب. ( ناظم الاطباء ). حب الفنا. ( از برهان قاطع ذیل روباه تربک ). رجوع به روباه تربک و عنب الثعلب وتاجریزی شود. || روباه. ( ناظم الاطباء ).

روبا. ( اِخ ) دهی است از دیههای دجیل بغداد. ( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

دهی است از دیه های دجیل بغداد

گویش مازنی

/roobaa/ روباه

واژه نامه بختیاریکا

( ● ) ؛ روبنده؛ رفتگر

پیشنهاد کاربران

بپرس