رواکب

لغت نامه دهخدا

رواکب. [ رَک ِ ] ( ع اِ ) رواکب الشحم ؛ پاره های پیه برهم نشسته در مقدم کوهان و آنکه در مؤخر کوهان باشد آن را روادف گویند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

رواکب الشحم پاره های پیه بر هم نشسته در مقدم کوهان و آنکه در موخر کوهان باشد آنرا روادف گویند

پیشنهاد کاربران

نیز جمع راکبه: جوانه ای که بالای نخل و آویزان است اما به زمین نمی رسد. نیز پاجوش نخل. لسان العرب

بپرس