روانکار خشک ( به انگلیسی: Dry lubricants or solid lubricants ) ماده ای است که علی رغم اینکه فاز جامد دارد، قابلیت این را دارد که اصطکاک میان سطوح را بدون نیاز به سیال کاهش دهد. دو روانکار خشک عمده، گرافیت و مولیبدن دی سولفید هستند. معمولاً از این روش روانکاری در دمای بالاتر نسبت روانکارهای مایع و روغن استفاده می شود.
مولکول های لایه لایه کریستال های جامد بر روی هم لغزیده و نیروی اصطکاک را کاهش می دهند. اما کریستال لایه لایه موادی همچون گرافیت به تنهایی کافی نبود و از موادی چون برخی فلزات نرم ( ایندیم، سرب، نقره، قلع ) ، پلی تترافلوئورواتیلن، برخی از اکسیدهای جامد، فلوریدهای نادر زمین و حتی الماس استفاده می شود.
موارد استفاد این رونکارها در فشرده سازی هوا، بلبرینگ، اتصالات سرعت ثابت، قفلها و غیره است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمولکول های لایه لایه کریستال های جامد بر روی هم لغزیده و نیروی اصطکاک را کاهش می دهند. اما کریستال لایه لایه موادی همچون گرافیت به تنهایی کافی نبود و از موادی چون برخی فلزات نرم ( ایندیم، سرب، نقره، قلع ) ، پلی تترافلوئورواتیلن، برخی از اکسیدهای جامد، فلوریدهای نادر زمین و حتی الماس استفاده می شود.
موارد استفاد این رونکارها در فشرده سازی هوا، بلبرینگ، اتصالات سرعت ثابت، قفلها و غیره است.
wiki: روانکار خشک