[ویکی فقه] روان شناسی مرضی که به آن "آسیب شناسی روانی" یا "روان شناسی رفتارهای غیرعادی (Abnormal psychology)" اطلاق می شود به منزله شاخه ای از روان شناسی است که به بررسی رفتار نابهنجار یا مرضی می پردازد.به عبارت دیگر باید آن را، علم بررسی های روان شناختی بر مبنای مشاهده نابهنجاری ها در بیماران روانی و یا افراد سازش نایافته دانست.و در معنای محدودتر، به منزله دانشی است که یکی از پایه های اصلی روان پزشکی و روان شناسی بالینی را تشکیل داده و به شناخت رفتار غیرعادی انسان می پردازد.
زمان هایی وجود داشتند که نابهنجاری به خشم خدایان یا تسخیر شیاطین نسبت داده می شد. در زمان ها و مکان های دیگر، زلزله ها، جزر و مدها، میکروب ها، بیماری ها و تعارض میان فردی برای توضیح علت های نابهنجاری بکار می رفتند.برخی یونانیان و رومیان، نابهنجاری را به علت های جسمانی نسبت می دادند. در اروپای قرون وسطی و رنسانس، کسانی که از پریشانی روانی رنج می بردند اغلب تسخیر شده تلقی می شدند.در اواسط قرن هجدهم، بتدریج پی بردند که اختلال های روانی در اصل روان شناختی هستند و با روش های روان شناختی می توان آن ها را درمان کرد. بنابراین، این که شناخت ما از نابهنجاری تا چه اندازه ای روشن باشد، مشخصا به اعتقاداتی که در یک فرهنگ و دوران غالب هستند بستگی دارد.
سلیگمن، مارتین ای. پی، روزنهان دیوید ال، آسیب شناسی روانی، یحیی سید محمدی، تهران، نشر ساوالان، ۱۳۸۶، چاپ هفتم، ص۳۳
گستره روان شناسی مرضی تابع میدان نظریه ها و روش هایی است که در قلمرو شناخت اختلال ها بکار بسته می شوند؛ یعنی عملا تابع بررسی هایی است که به منظور توصیف نشانه شناسی (semiology)، دست یابی به دلایل ایجاد علت شناسی (etiology) و آگاهی از سیر تحول پدیدآیی مرضی (pathogenesis) انجام می شوند. و سرانجام پایه های هر نوع طبقه بندی را تشکیل می دهند.
ارتباط با روان شناسی بالینی
آن چه در روان شناسی مرضی حایز اهمیت است، تقسیم رفتارها به دو بخش بهنجار و مرضی نیست، بلکه مهم ارزشیابی میزان خطر نیروهای بالقوه بیماری زاست و این گونه ارزشیابی مستلزم در نظر گرفتن چندین محور ردیابی است؛ محورهایی که باید اقدامات روان شناس بالینی بر اساس آن تنظیم گردد. از دیدگاه آسیب شناسی، رفتار نابهنجار نتیجه حالتی مرضی و یا اختلالی است که بر اساس نشانه های بالینی قابل تشخیص باشد. این دیدگاه به دو نتیجه منتهی می شود: نخست آن که وجود علامت ها یا نشانه های مرضی، دلیلی بر نابهنجاری است.در حالی که تجربه نشان می دهد تعداد افرادی که، بخصوص تحت شرایط تنیدگی، کاملا فاقد نشانه های مرضی باشند، بسیار کم است. ثانیا فقدان نشانه های مرضی دلیلی بر بهنجاری است در حالی که در خلال فرایند بسیاری از بیماری ها، نشانه های مرضی مشاهده نمی شود.
دادستان، پریرخ، روان شناسی مرضی تحولی، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۳، چاپ ششم، ص۱۱-۱۳.
...
زمان هایی وجود داشتند که نابهنجاری به خشم خدایان یا تسخیر شیاطین نسبت داده می شد. در زمان ها و مکان های دیگر، زلزله ها، جزر و مدها، میکروب ها، بیماری ها و تعارض میان فردی برای توضیح علت های نابهنجاری بکار می رفتند.برخی یونانیان و رومیان، نابهنجاری را به علت های جسمانی نسبت می دادند. در اروپای قرون وسطی و رنسانس، کسانی که از پریشانی روانی رنج می بردند اغلب تسخیر شده تلقی می شدند.در اواسط قرن هجدهم، بتدریج پی بردند که اختلال های روانی در اصل روان شناختی هستند و با روش های روان شناختی می توان آن ها را درمان کرد. بنابراین، این که شناخت ما از نابهنجاری تا چه اندازه ای روشن باشد، مشخصا به اعتقاداتی که در یک فرهنگ و دوران غالب هستند بستگی دارد.
سلیگمن، مارتین ای. پی، روزنهان دیوید ال، آسیب شناسی روانی، یحیی سید محمدی، تهران، نشر ساوالان، ۱۳۸۶، چاپ هفتم، ص۳۳
گستره روان شناسی مرضی تابع میدان نظریه ها و روش هایی است که در قلمرو شناخت اختلال ها بکار بسته می شوند؛ یعنی عملا تابع بررسی هایی است که به منظور توصیف نشانه شناسی (semiology)، دست یابی به دلایل ایجاد علت شناسی (etiology) و آگاهی از سیر تحول پدیدآیی مرضی (pathogenesis) انجام می شوند. و سرانجام پایه های هر نوع طبقه بندی را تشکیل می دهند.
ارتباط با روان شناسی بالینی
آن چه در روان شناسی مرضی حایز اهمیت است، تقسیم رفتارها به دو بخش بهنجار و مرضی نیست، بلکه مهم ارزشیابی میزان خطر نیروهای بالقوه بیماری زاست و این گونه ارزشیابی مستلزم در نظر گرفتن چندین محور ردیابی است؛ محورهایی که باید اقدامات روان شناس بالینی بر اساس آن تنظیم گردد. از دیدگاه آسیب شناسی، رفتار نابهنجار نتیجه حالتی مرضی و یا اختلالی است که بر اساس نشانه های بالینی قابل تشخیص باشد. این دیدگاه به دو نتیجه منتهی می شود: نخست آن که وجود علامت ها یا نشانه های مرضی، دلیلی بر نابهنجاری است.در حالی که تجربه نشان می دهد تعداد افرادی که، بخصوص تحت شرایط تنیدگی، کاملا فاقد نشانه های مرضی باشند، بسیار کم است. ثانیا فقدان نشانه های مرضی دلیلی بر بهنجاری است در حالی که در خلال فرایند بسیاری از بیماری ها، نشانه های مرضی مشاهده نمی شود.
دادستان، پریرخ، روان شناسی مرضی تحولی، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۳، چاپ ششم، ص۱۱-۱۳.
...
wikifeqh: Abnormal_psychology
