روان شناسی تحولی[ پانویس ۱] ( به انگلیسی: Developmental psychology ) که در سال های گذشته با عنوان روان شناسی ژنتیک ( تکوینی ) [ پانویس ۲] شناخته می شد؛ شاخه ای از علم روان شناسی است که به توصیف و تبیین تغییرات در طول زندگی فرد می پردازد و از رشته های مختلف زیست شناسی، جامعه شناسی، تعلیم و تربیت و پزشکی کمک می گیرد. اگر چه روان شناسی تکوینی به تمام مراحل زندگی انسان از تولد تا مرگ می پردازد، اما بر کودکی و نوجوانی تأکید دارد.
روان شناسان تکوینی در پی آن هستند تا چگونگی تکوین روانی انسان را در طول زمان تعیین کنند، برای تحقق این هدف روان شناسان، رفتار افراد را در سنین مختلف به دقت مورد مشاهده قرار می دهند. از سوی دیگر روان شناسان به تبیین تکوین می پردازند که در آن دو الگوی عمومی و اختصاصی را مد نظر دارند. سومین هدف روان شناسی تکوینی این است که حاصل مطالعات توصیفی و تبیینی خود را در مورد پرورش انسان به کار بگیرد و تکامل روانی انسان ها را به حداکثر برساند. این جنبه کاربردی رشد خصوصاً به کودکان و نوجوانانی که به دلایلی دچار نارسایی در رشد شده اند، می پردازد.
رشد انسان جریانی است که به صورت مراحل پیوسته ظاهر می شود. هر مرحله به صورت طرح و سازمان متفاوتی از تکرار جریان های مرحلهٔ قبل است. الگوهای قبلی را می توان مقدمه ای دانست که به عنوان جزئی از سطح رشدى بعد در می آیند.
روان شناسی تکوینی، علمی است که جریان تحولات و تغییرات ( کمی و کیفی ) جسمی، ذهنی، عاطفی، و عملکرد فرد را در طول عمر از لحظه تولد ( از لحظه انعقاد نطفه ) تا هنگام مرگ مطالعه می کند.
۱. رشد انسان جریانی مرحله ای و پیوسته است: رشد پیوسته است ونه ناپیوسته. مراحلی که برای رشد اشاره می شود جدا از هم نیستند بلکه مانند یک خطی از یک نقطه شروع و بدون تمایز ادامه می یابد. تقسیم بندی دوره های مختلف زندگی بر اساس نوع دیدگاه و زمینه های مطالعاتی در رشد صورت می گیرد. به طور مثال پیاژه رشد ( تحول شناختی ) انسان را در چهار مرحله و تا پایان ۱۶ سالگی، اریکسون رشد روانی – اجتماعی انسان را از تولد تا پایان عمر و در ۸ مرحله مطرح می کند. به طور کلی و باتوجه به ویژگیهای مشترک و تکالیف یکسان انسان در دوره های مختلف سنی می توان رشد انسان را در ۹ مرحله یا دوره مطرح کرد: ( سنینی که برای هر کدام از مراحل اشاره می شود صرفاً تقریبی است )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروان شناسان تکوینی در پی آن هستند تا چگونگی تکوین روانی انسان را در طول زمان تعیین کنند، برای تحقق این هدف روان شناسان، رفتار افراد را در سنین مختلف به دقت مورد مشاهده قرار می دهند. از سوی دیگر روان شناسان به تبیین تکوین می پردازند که در آن دو الگوی عمومی و اختصاصی را مد نظر دارند. سومین هدف روان شناسی تکوینی این است که حاصل مطالعات توصیفی و تبیینی خود را در مورد پرورش انسان به کار بگیرد و تکامل روانی انسان ها را به حداکثر برساند. این جنبه کاربردی رشد خصوصاً به کودکان و نوجوانانی که به دلایلی دچار نارسایی در رشد شده اند، می پردازد.
رشد انسان جریانی است که به صورت مراحل پیوسته ظاهر می شود. هر مرحله به صورت طرح و سازمان متفاوتی از تکرار جریان های مرحلهٔ قبل است. الگوهای قبلی را می توان مقدمه ای دانست که به عنوان جزئی از سطح رشدى بعد در می آیند.
روان شناسی تکوینی، علمی است که جریان تحولات و تغییرات ( کمی و کیفی ) جسمی، ذهنی، عاطفی، و عملکرد فرد را در طول عمر از لحظه تولد ( از لحظه انعقاد نطفه ) تا هنگام مرگ مطالعه می کند.
۱. رشد انسان جریانی مرحله ای و پیوسته است: رشد پیوسته است ونه ناپیوسته. مراحلی که برای رشد اشاره می شود جدا از هم نیستند بلکه مانند یک خطی از یک نقطه شروع و بدون تمایز ادامه می یابد. تقسیم بندی دوره های مختلف زندگی بر اساس نوع دیدگاه و زمینه های مطالعاتی در رشد صورت می گیرد. به طور مثال پیاژه رشد ( تحول شناختی ) انسان را در چهار مرحله و تا پایان ۱۶ سالگی، اریکسون رشد روانی – اجتماعی انسان را از تولد تا پایان عمر و در ۸ مرحله مطرح می کند. به طور کلی و باتوجه به ویژگیهای مشترک و تکالیف یکسان انسان در دوره های مختلف سنی می توان رشد انسان را در ۹ مرحله یا دوره مطرح کرد: ( سنینی که برای هر کدام از مراحل اشاره می شود صرفاً تقریبی است )
wiki: روان شناسی رشد