لغت نامه دهخدا
( روادة ) روادة. [ رُ دَ ] ( ع ص ) زن که در خانه های همسایگان بسیار آمد و رفت نماید. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). زنی که در یک جای آرام نگیردو در خانه های همسایگان بسیار آمد و شد کند. رادة. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ). رُواد. ( از معجم متن اللغة ). رجوع به رادة و رُواد شود.
روادة. [ رُ دَ ] ( اِخ ) موضعی است و آن را روادتان هم گویند. ( منتهی الارب ). فرهنگ فارسی
موضعی است و آنرا روادتان هم گویند 