رواج

نیاز به یادآوری است که نه تنها در زبانِ پارسیِ میانه واژه یِ " رواگ" بوده است، بَرکه ( =بلکه ) واژگانی همچون " رواگین ( = رو. آگ. ین ) ، رواگیه ( =رَو. آگ. یه ) " و کارواژه یِ " رواگینیتَن/رواگینیدن" به چمِ " رواگ دادن، رواگمند ساختن" نیز بکار می رفته است.
تکواژهایِ " رواگینیتَن/رواگینیدن" در پارسیِ میانه چنین بوده است:
1 - " رَو"
2 - پسوندِ نامسازِ " آگ"
3 - " ین" : نشانه یِ سببی ساز ( Kausativ ) در زبانِ پارسیِ میانه - پهلوی که در زبانِ پارسیِ کُنونی این نشانه " - آن" شده است بمانندِ " خوردن/خوراندن".
4 - نشانه یِ مصدریِ " یتَن/یدَن"
که اگرما بخواهیم آنرا به زبانِ پارسیِ کُنونی برگردانیم، کارواژه یِ " رواگاندن" را خواهیم داشت که ناسببیِ این کارواژه نیز " رواگیدن" خواهد بود.
رواگیدن : رواج یافتن
رواگاندن: رواج دادن، رواگمند ساختن
نکته1:
در زبانِ پارسیِ میانه - پهلوی از نامها ( یی که پسوندِ نامساز داشته اند ) ، کارواژه ساخته می شد؛ این کارواژه را از نگرِ ساختاری با کارواژه یِ " funktionieren" در زبانِ آلمانی همسنجی کنید که از نامِ " funktion=funk. tion" که دارایِ پسوندِ نامسازِ " tion" است، ساخته شده است.
پیشنهاد1:
من در آینده فرمولی از یک رابطه بازگشتی در این تارنما پیش خواهم نهاد تا نشان دهم فرآیندِ ساخت کارواژه از نامهایی که خود دربردارنده یِ پسوندِ نامساز هستند، نَه تنها به یک پوچگردی ( =دورباطل ) نمی انجامد، بَرکه ( =بلکه ) در راستایِ نازک نگریِ زبانی است. ( این یک فرمولِ مزداهیکانه ( =ریاضیاتی ) خواهد بود. )
پَسگَشت:
رویبرگِ 215 از نبیگِ " زبانهایِ ایرانی" ( گرنوت ویندفُر )
THE IRANIAN LANGUAGES" Edited by Gernot Windfuhr ( 3. 2. 2. 1a ) "

این بی سوادان از خدا بی خبر اگر در دوره متوسطه سیستم آموزش ایران کمی عربی خوانده بودند و از قواعد حروف والی چیزی سرشان می شد هیچ گاه واژه ای مانند رواج را به ریشه فعل رفتن ربط نمی دادند که ما بشینیم و به ریش نداشته شان بخندیم
اینان به دنبال ریشه تراشی پارسی برای کلمات بیگانه موجود در زبان شیرین پارسیشان هستند تا به این شکل با جعلکاری هم نشان دهند که فارسی آن قدرها هم از دست نرفته و چیزی برای گفتن دارد و هم برای پارسی واژه دست و پا کرده باشند تا بعد ها از این ایجادات من در آوردی کلمه بیرون اندر وکنندی!

خوراک و پوشاک را فرهنگستان ساخته اون اندازه نادان نبودند از پسوند ترکی استفاده کنند، پارسی پر از پسوندو پیشونده، پسوند اک کاملا پارسیه و پیوندی هم به ترکی نداره
از یک سو پانترکا وقتمونو میگیرند از سوی انگیزه خنده ما میشوند ، ادمین محترم نباید بگذاره اینها رواگ دروغ کنند

شناسان مانند دهخدا و دیگران، آگاهی زیادی نداشتند درباره ی زبان پهلوی یا پارسی میانه و بنا بر این بسیاری از معربات را عربی می پنداشتند. برای نمونه واژه هایی چون زعفران ( زرپران ) ، جزیره ( جزیرگ ) ، شطرنج ( چترنگ ) ، صلیب ( چلیپ ) و دیگر نمونه ها.

برگرفته از پی نوشت پیوند زیر:
http://www. behzadbozorgmehr. com/2014/01/blog - post_2452. html