[ویکی نور] روات و محدثین نهج البلاغه (دشتی). روات و محدثین نهج البلاغه، تألیف محمد دشتی به زبان عربی است که در دو مجلد راویان نهج البلاغه را با ذکر آدرس گردآوری کرده است. این اثر را می توان کامل ترین اثر در مورد اسناد و مدارک نهج البلاغه دانست.
نویسنده همان ساختار نهج البلاغه را لحاظ کرده است و به ترتیب خطبه ها، نامه ها و حکمت ها روات و محدثین را در پانوشت صفحات ذکر و در آخر نیز آدرس آن را آورده است. مجلد اول مشتمل بر خطبه ها، نامه ها و حکمت ها تا حکمت 81 و مجلد دوم نیز مشتمل بر باقی حکمت هاست.
یکی از ویژگی های مهم منابع روائی دانشمندان شیعه، نقل سلسله روات و محدثین، همراه روایات وارد شده از طرف رسول گرامی اسلام(ص) و امامان معصوم(ع) می باشد. شناسایی راویان و ناقلان یک حدیث، از عصر ظهور آن تا زمان ما، جایگاه ارزشی حدیثی را به خوبی روشن می سازد و در طبقه بندی روایت و ارزیابی و بررسی ارزش وجودی آن را یاری می دهد.
علت اینکه یک حدیث طرد می شود یا ملاک عمل قرار می گیرد، با عنوان «صحیح» و «موثق» و «حسن» در جهت استنباط احکم الهی قرار داده می شود، تا حدود زیادی به سلسله روات و شناخت راویان احادیث ارتباط دارد. از این رو محدثان بزرگ شیعه همواره در منابع روائی خود ضمن جمع آوری و ثبت و تبویب روایات بدست آمده، روات و محدثین آن را نیز دقیقاً می آورند تا فاصله زمانی نقل حدیث، از زمان صدور تا عصر ما قابل شناسایی و بررسی گردد.
اما هزاران افسوس که سید رضی(ره) در آن روزگاران سبز تشیع که از هزاران منبع ارزشمند تحقیقاتی «بیت الحکمه» برخوردار بود، سلسله روات و محدثین را در کنار خطبه ها و نامه ها و حکمت ها ثبت نفرمود و نهج البلاغه را به گونه ای «مرسل» نقل کرد. نقل نهج البلاغه بدون آوردن سلسله روات و محدثین، باعث شد تا در محافل فقهی فقهاء بزرگوار شیعه راه نیابد، و در انزوا بماند و با عنوان «مرسله سید رضی» جزو روایاتی قرار بگیرد که از نظر کاربردی نقشی در صدور فتوا، اجتهاد و استنباط احکام الهی نداشته باشد.
نویسنده همان ساختار نهج البلاغه را لحاظ کرده است و به ترتیب خطبه ها، نامه ها و حکمت ها روات و محدثین را در پانوشت صفحات ذکر و در آخر نیز آدرس آن را آورده است. مجلد اول مشتمل بر خطبه ها، نامه ها و حکمت ها تا حکمت 81 و مجلد دوم نیز مشتمل بر باقی حکمت هاست.
یکی از ویژگی های مهم منابع روائی دانشمندان شیعه، نقل سلسله روات و محدثین، همراه روایات وارد شده از طرف رسول گرامی اسلام(ص) و امامان معصوم(ع) می باشد. شناسایی راویان و ناقلان یک حدیث، از عصر ظهور آن تا زمان ما، جایگاه ارزشی حدیثی را به خوبی روشن می سازد و در طبقه بندی روایت و ارزیابی و بررسی ارزش وجودی آن را یاری می دهد.
علت اینکه یک حدیث طرد می شود یا ملاک عمل قرار می گیرد، با عنوان «صحیح» و «موثق» و «حسن» در جهت استنباط احکم الهی قرار داده می شود، تا حدود زیادی به سلسله روات و شناخت راویان احادیث ارتباط دارد. از این رو محدثان بزرگ شیعه همواره در منابع روائی خود ضمن جمع آوری و ثبت و تبویب روایات بدست آمده، روات و محدثین آن را نیز دقیقاً می آورند تا فاصله زمانی نقل حدیث، از زمان صدور تا عصر ما قابل شناسایی و بررسی گردد.
اما هزاران افسوس که سید رضی(ره) در آن روزگاران سبز تشیع که از هزاران منبع ارزشمند تحقیقاتی «بیت الحکمه» برخوردار بود، سلسله روات و محدثین را در کنار خطبه ها و نامه ها و حکمت ها ثبت نفرمود و نهج البلاغه را به گونه ای «مرسل» نقل کرد. نقل نهج البلاغه بدون آوردن سلسله روات و محدثین، باعث شد تا در محافل فقهی فقهاء بزرگوار شیعه راه نیابد، و در انزوا بماند و با عنوان «مرسله سید رضی» جزو روایاتی قرار بگیرد که از نظر کاربردی نقشی در صدور فتوا، اجتهاد و استنباط احکام الهی نداشته باشد.
wikinoor: روات_و_محدثین_نهج_البلاغه_(دشتی)