روابط چین و ویتنام

روابط بین ویتنام و چین ( چینی: 中越关系، پینیین: Zhōng - Yuè Guān Xì  ; ویتنامی: Quan hệ Việt–Trung ) به مدت چندین هزار سال گسترده بود و به ویژه ویتنام شمالی طی دوران تاریخی تحت تأثیر شدید حوزه فرهنگی چین بود. با وجود پیشینه چین کره ای بودن و سوسیالیستی آنها، این که ویتنام به تسخیر سلف امپریالیستی چین مدرن درآمد و همچنین تنش های امروزی روابط دوطرف را محتاطانه ساخته است. [ ۱] [ ۲] جمهوری خلق چین ( PRC ) که توسط حزب کمونیست چین اداره می شود، در طول جنگ ویتنام به ویتنام شمالی و حزب کمونیست ویتنام ( CPV ) کمک کرد در حالی که جمهوری چین مستقر در تایوان با ویتنام جنوبی متحد بود. روابط تایوان و ویتنام با روابط ویتنام جنوبی و تایوان آغاز شد و در سطوح غیررسمی انجام می شود.
پس از سقوط سایگون در سال ۱۹۷۵ و در پی آن اتحاد مجدد ویتنام در سال ۱۹۷۶، روابط طرفین رو به سردی گذاشت. ویتنام خمرهای سرخ، حزبی که مورد حمایت چین بود و مرتکب نسل کشی شده بود را از قدرت در کامبوج برکنار کرد. چین در سال ۱۹۷۹ به ویتنام حمله کرد و جنگ چین و ویتنام آغاز شد. چین تسلط ویتنام بر هندوچین را ناشی از میراث تاریخی ویتنام ( مین مانگ ) می پنداشت، در حالی که ویتنام تمایل داشت در مرزهای غربی اش همسایگان دوست با ویتنام ( لائوس و کامبوج ) داشته باشد.
حملات و زد و خوردهای در مرزها آغاز شد که در آن چین و ویتنام از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۰ با یک جنگ طولانی مرزی جنگیدند. دو کشور در سال ۱۹۹۱ رسما روابط دیپلماتیک خود را عادی کردند. اگرچه هر دو طرف از آن زمان برای بهبود روابط دیپلماتیک و اقتصادی خود تلاش کردند، اما دو کشور همچنان بر سر مسائل سیاسی و سرزمینی در دریای چین جنوبی ( یا دریای شرقی ) اختلاف دارند. [ ۳] چین و ویتنام ۷۹۶ مایل مرز مشترک دارند. در سال ۲۰۱۴، نظرسنجی انجام شده توسط مرکز تحقیقات پیو نشان داد که ۸۴ درصد ویتنامی ها نگران هستند که اختلافات مربوط به دریای چین جنوبی منجر به درگیری نظامی شود. [ ۴] با این حال، دو کشور برای خویشتن داری و همچنین ثبات حال و آینده تلاش کرده اند. [ ۵] [ ۶] احزاب سیاسی دو کشور، اگرچه با نگرانی های متعددی مواجه بودند، اما از آن زمان تاکنون روابط ایدئولوژیک خود را حفظ کرده اند. [ ۷]