روابط فرانسه و عراق

روابط فرانسه و عراق اشاره به روابط بین فرانسه و عراق. فرانسه نقش عمده ای در جانشینی عراق از امپراتوری عثمانی و در نهایت آزادی از استعمار انگلیس داشت. روابط فرانسه و عراق اغلب با درگیری و صلح تعریف می شود، فرانسه در طول جنگ ایران و عراق از عراق حمایت می کرد، از مداخله در عراق در عملیات طوفان صحرا حمایت می کرد و با حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ مخالفت کرد. از سال ۲۰۰۴، عراق سفارت خود را در پاریس حفظ کرد[ ۱] و فرانسه نیز سفارت خود را در بغداد. [ ۲]
استقلال معاصر عراق کاملاً ریشه در سقوط امپراتوری عثمانی دارد، که نیروهای فرانسه، انگلیس و روسیه مطمئن بودند که در نتیجه تفاهم مثلث در خاورمیانه در طول جنگ جهانی اول رخ خواهد داد. [ ۳] در واکنش به کاهش نسجام عثمانی پس از جنگ و امضای آتش بس مودروس، قدرت ها از طریق اتحادیه ملل به دنبال احراز قلمروهای سابق عثمانی بودند و به آنها دست یافتند. فرانسه به لبنان و سوریه و انگلیس میان رودان و فلسطین اعطا می شود. با این وجود، جنبش های استقلال طلبی در عراق در نهایت از نفوذ انگلیس در منطقه کاسته و امکان ایجاد یک کشور نیمه خودمختار فراهم شد. سایر مناطق مجاز نیز در همان زمان شورشهای مشابهی را تجربه کردند، یعنی سوریه، که موفق به یک شورش شد و پادشاهی عرب مستقل سوریه را تأسیس کرد. در جنگی که پس از آن رخ داد، فرانسه شاه فیصل یکم را که شورش را برپا داشت، خلع کرد، که دولت انگلیس او را به عنوان شخصیتی محبوب می دید که به لطف معاملات قبلی با انگلیس قبل از جنگ جهانی اول، دوست انگلیس بود. بعلاوه، انگلیسی ها معتقد بودند که فیصل تاج و تخت مانع بازگشت وی برای جنگ برای سلطنت در سوریه می شود و این امر منجر به ایجاد تنش در روابط انگلیس و فرانسه می شود. سرانجام، عراق به عنوان پادشاهی عراق در سال ۱۹۳۲ استقلال کامل یافت. [ ۴]
پس از استقلال عراق، فرانسه روابط رسمی خود را با پادشاهی عراق حفظ کرد، حتی دولتهایی که در نتیجه کودتا به وجود آمدند. در اواخر دهه ۴۰، اشغال فرانسه و تأسیس ویشی فرانسه در جریان جنگ جهانی دوم دولت فرانسه را مجبور به تبعید کرد و همچنین کودتای دیگر عراق منجر به یک رژیم طرفدار آلمان شد[ ۵] که دو دولت را در تضاد قرار داد. . عملیات نظامی انگلیس سرانجام سلطنت هاشمی را در عراق برقرار کرد، که به عنوان نیروهای متفقین برای حمله به قلمرو ویشی در سوریه، که فرانسه آزاد به آن کمک می کرد، عمل کرد. پس از شکست محور، هر دو دولت فرانسه و عراق تبعید شدند و هر دو به سازمان ملل پیوستند. چند سال بعد، فرانسوی ها در درگیری های اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ از اسرائیل حمایت مخفیانه کردند. نه تنها به ایرفرانس اجازه حمل اسلحه را می دهد، بلکه مانع فروش سلاح سوئیس با میانجیگری انگلیس به متحدان عراقی در درگیری می شود. بعداً، درگیری با دولت مصر بر سر اتحاد با سوریه، مخالفت انگلیس با ورود کویت به یک فدراسیون عربی و افزایش ناآرامی ها منجر به کودتایی دیگر شد که سلطنت عراق را برای تشکیل جمهوری عراق، خلع کرد. [ ۶]