روابط ترکیه و روسیه به روابط متقابل جمهوری ترکیه و فدراسیون روسیه می پردازد.
این دو کشور بعد از فروپاشی شوروی روابط نسبتاً دوستانه با یکدیگر برقرار کرده بودند. ترک ها طی این مدت تلاش داشتند از ورود به مسائل و بحران هایی که زمینه حساسیت روسیه را برانگیزد اجتناب ورزند. نیاز انرژی ترکیه به روسیه و همچنین بازار بزرگ مصرفی این کشور، مانع از هر گونه ماجراجویی از سوی رهبران آنکارا در مواجهه با روسیه شده بود.
در کنار نیازهای اقتصادی روسیه، باید به تغییرات معنادار ژئوپلیتیک و تغییر اولویت های جهانی نیز اشاره کرد. در دوره پس از جنگ سرد، ترکیه اهمیت و اعتبار گذشته خود را به عنوان سپر دفاعی در برابر توسعه طلبی های شوروی در منطقه مدیترانه از دست داد. دیگر تهدیدی به اسم کمونیسم وجود نداشت که قدرت چانه زنی آنکارا را در برخورد با شرکای غربی اش افزایش دهد. متقابلاً روسیه نیز با در نظر گرفتن شرایط جدید منطقه ای، از رویکرد سابق خصمانه نسبت به آنکارا فاصله گرفت و در تلاش برای تقویت هر چه بیشتر تعاملات اقتصادی و تجاری میان دو کشور بود. در نتیجه همین رویکرد است که امروز حجم مبادلات اقتصادی روسیه و ترکیه به رقم نجومی ۳۱ میلیارد دلار رسیده است. [ ۱]
رویه همکاری جویانه ترکیه و روسیه با یک روند ملایم تا هنگامه آغاز تحولات موسوم به بهار عربی تداوم یافت. روسیه به سبب روابط طولانی تاریخی با دمشق و داشتن پایگاه دریایی در بندر طرطوس، حساسیت ویژه ای به حفظ دولت بعثی اسد در برابر طیف متنوعی از مخالفان نشان داد. ترکیه متأثر از رویکرد اخوانی خود و با هدف حفظ برتری جویی های منطقه ای خود، بر حذف اسد از قدرت متمرکز شد و برای عملیاتی کردن رویکرد خود دست به راهکارهای متعدد دیپلماتیک و نظامی زد.
در بحبوحه تحرکات جنگ طلبانه ترکیه در سوریه، تحولات دقیقاً در نقطه مقابل خواسته های آنکارا جریان یافت. در بخش شمالی سوریه، گروه های کُرد تحت ائتلاف حزب اتحاد دموکراتیک با الگوگیری از کردستان عراق دست به تشکیل منطقه خودمختار کُرد زده بودند. هم زمان با قدرت گیری گروه های کرد، ارتش آزاد سوریه به عنوان مهم ترین متحد داخلی ترکیه در بحران سوریه، در میدان منازعه در برابر طیفی عظیمی از گروه های جنگ طلب مستحیل شد. این وضعیت ترکیه را در دوراهی شکست قرار داد. رهبران ترکیه با مشاهده ناتوانی در مدیریت بحران سوریه، به تدریج از دوستان سابق خود در منطقه فاصله گرفتند. آنکارا در چرخشی دیپلماتیک دست دوستی به سوی روسیه و در مرحله بعد ایران دراز کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین دو کشور بعد از فروپاشی شوروی روابط نسبتاً دوستانه با یکدیگر برقرار کرده بودند. ترک ها طی این مدت تلاش داشتند از ورود به مسائل و بحران هایی که زمینه حساسیت روسیه را برانگیزد اجتناب ورزند. نیاز انرژی ترکیه به روسیه و همچنین بازار بزرگ مصرفی این کشور، مانع از هر گونه ماجراجویی از سوی رهبران آنکارا در مواجهه با روسیه شده بود.
در کنار نیازهای اقتصادی روسیه، باید به تغییرات معنادار ژئوپلیتیک و تغییر اولویت های جهانی نیز اشاره کرد. در دوره پس از جنگ سرد، ترکیه اهمیت و اعتبار گذشته خود را به عنوان سپر دفاعی در برابر توسعه طلبی های شوروی در منطقه مدیترانه از دست داد. دیگر تهدیدی به اسم کمونیسم وجود نداشت که قدرت چانه زنی آنکارا را در برخورد با شرکای غربی اش افزایش دهد. متقابلاً روسیه نیز با در نظر گرفتن شرایط جدید منطقه ای، از رویکرد سابق خصمانه نسبت به آنکارا فاصله گرفت و در تلاش برای تقویت هر چه بیشتر تعاملات اقتصادی و تجاری میان دو کشور بود. در نتیجه همین رویکرد است که امروز حجم مبادلات اقتصادی روسیه و ترکیه به رقم نجومی ۳۱ میلیارد دلار رسیده است. [ ۱]
رویه همکاری جویانه ترکیه و روسیه با یک روند ملایم تا هنگامه آغاز تحولات موسوم به بهار عربی تداوم یافت. روسیه به سبب روابط طولانی تاریخی با دمشق و داشتن پایگاه دریایی در بندر طرطوس، حساسیت ویژه ای به حفظ دولت بعثی اسد در برابر طیف متنوعی از مخالفان نشان داد. ترکیه متأثر از رویکرد اخوانی خود و با هدف حفظ برتری جویی های منطقه ای خود، بر حذف اسد از قدرت متمرکز شد و برای عملیاتی کردن رویکرد خود دست به راهکارهای متعدد دیپلماتیک و نظامی زد.
در بحبوحه تحرکات جنگ طلبانه ترکیه در سوریه، تحولات دقیقاً در نقطه مقابل خواسته های آنکارا جریان یافت. در بخش شمالی سوریه، گروه های کُرد تحت ائتلاف حزب اتحاد دموکراتیک با الگوگیری از کردستان عراق دست به تشکیل منطقه خودمختار کُرد زده بودند. هم زمان با قدرت گیری گروه های کرد، ارتش آزاد سوریه به عنوان مهم ترین متحد داخلی ترکیه در بحران سوریه، در میدان منازعه در برابر طیفی عظیمی از گروه های جنگ طلب مستحیل شد. این وضعیت ترکیه را در دوراهی شکست قرار داد. رهبران ترکیه با مشاهده ناتوانی در مدیریت بحران سوریه، به تدریج از دوستان سابق خود در منطقه فاصله گرفتند. آنکارا در چرخشی دیپلماتیک دست دوستی به سوی روسیه و در مرحله بعد ایران دراز کرد.
wiki: روابط ترکیه و روسیه