روابط بین المان نازی و جهان عرب

و استعمارگری بریتانیا و فرانسه، کمونیسم و صهیونیسم شکل گرفت. یکی دیگر از شالوده های کلیدی این همکاری یهودستیزی نازی ها بود که توسط برخی رهبران عرب و مسلمان مورد تحسین قرار می گرفت که قابل توجه ترین آن ها محمد امین الحسینی بود. جلوی دیگران و در خلوت، آدولف هیتلر و هاینریش هیملر به گرمی از اسلام به عنوان یک دین و ایدئولوژی سیاسی یاد می کردند و آن را شکلی مقرراتی تر، ارتش بنیادتر و اهل عمل تر از مذهب در مقایسه با مسیحیت توصیف می کردند و آنچه را که مهارت پیامبر محمد در سیاست و رهبری نظامی می دانستند، می ستودند. با این حال، ایدئولوژی نژادی رسمی نازی ها در کنار این ها عرب ها و مردم شمال آفریقا را از لحاظ نژادی پست تر از ژرمن ها در نظر می گرفتند؛ احساسی که توسط هیتلر و دیگر رهبران نازی برای خوار شمردن آن ها بازتاب یافت.