روابط ایران و سوریه را می توان کهن ترین روابط سیاسی، اقتصادی و نظامی بین ایران و یکی از کشورهای عربی منطقه خاورمیانه دانست. این روابط هیچگاه در حد عالی نبوده است ولی همواره نقاط مشترک زیادی بین اهداف مدنظر رهبران دو کشور بوده است که تمایل به حفظ روابط در حد خوب را موجب شده است.
... [مشاهده متن کامل]
کشورهای غربی و عربی از دهه ۸۰ میلادی شروع به یک سری اقدامات جهت دور کردن سوریه از ایران می نمودند که هیچگاه موفق نشدند این رابطه را قطع نمایند و رهبران سوریه همواره در مقابل خواست این کشورها مقاوت نموده اند. یکی از مهم ترین دلایل حفظ این روابط وجود خطرات منطقه ای مشترکی همچون اسراییل بوده است. بشار اسد در پاسخ به درخواست صلح بنیامین نتانیاهو در ازای باز پس دادن بلندی های جولان و قطع رابطه با ایران، اعلام نمود حاضر است با شرط اول با اسراییل صلح نماید ولی قطع رابطه با ایران محال است. سیدعلی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، سوریه را نزدیک ترین کشور خاورمیانه به ایران در طول ۳۰ سال گذشته نامیده و این کشور را یکی از کشورهای محور مقاومت در مقابل اسرائیل توصیف کرده است.
در حال حاضر حامد حسن سفیر سوریه در ایران و سید احمد موسوی به عنوان سفیر ایران در سوریه مشغول به فعالیت می باشد.
تاریخچه روابط ایران و سوریه را می توان از سال ۱۹۴۶ ( ۱۳۲۵ خورشیدی ) برشمرد، زمانی که سوریه به استقلال رسید و ایران بلافاصله این استقلال را پذیرفت و اقدام به تأسیس کنسولگری در این کشور کرد. دو کشور در پنجم تیر ۱۳۳۳ در دمشق عهدنامه مودت امضا کردند که پایه روابط دوجانبه شد.
در این دوران با وجود حکومت های با دیدگاه های متفاوت زمامدار دو کشور، روابط و همکاری های مناسبی برقرار بود که ناشی از وجود یک دشمن مشترک به نام رژیم بعث عراق بوده است. حمایت ایران از قطعنامه ۳۱۶ شورای امنیت که اسرائیل را وادار می کرد ۵ افسر سوری را که در خاک لبنان به اسارت گرفته بود آزاد کند و سفر چهار روزه حافظ اسد به تهران در دی ۱۳۵۴ و امضای توافقنامه های همکاری در خلال آن سفر، نمونه ای از روابط قابل توجه طرفین بود.
با آغاز نهضت روح الله خمینی و شروع مبارزه علیه حکومت پهلوی، حافظ اسد رئیس جمهور سوریه از مخالفین شاه حمایت کرد. او با جناح های مخالف ایرانی از طریق سید موسی صدر، مصطفی چمران و بسیاری دیگر از مبارزین ایرانی ارتباطاتی برقرار کرد و آموزش نیروهای مبارز را در کشورش بر عهده گرفت. حافظ اسد پس از تبعید خمینی به پاریس، به تمام سفارت های خود در خارج از کشور به خصوص پاریس دستور داد از هیچ کمکی به مخالفان شاه دریغ نکنند.
... [مشاهده متن کامل]
کشورهای غربی و عربی از دهه ۸۰ میلادی شروع به یک سری اقدامات جهت دور کردن سوریه از ایران می نمودند که هیچگاه موفق نشدند این رابطه را قطع نمایند و رهبران سوریه همواره در مقابل خواست این کشورها مقاوت نموده اند. یکی از مهم ترین دلایل حفظ این روابط وجود خطرات منطقه ای مشترکی همچون اسراییل بوده است. بشار اسد در پاسخ به درخواست صلح بنیامین نتانیاهو در ازای باز پس دادن بلندی های جولان و قطع رابطه با ایران، اعلام نمود حاضر است با شرط اول با اسراییل صلح نماید ولی قطع رابطه با ایران محال است. سیدعلی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، سوریه را نزدیک ترین کشور خاورمیانه به ایران در طول ۳۰ سال گذشته نامیده و این کشور را یکی از کشورهای محور مقاومت در مقابل اسرائیل توصیف کرده است.
در حال حاضر حامد حسن سفیر سوریه در ایران و سید احمد موسوی به عنوان سفیر ایران در سوریه مشغول به فعالیت می باشد.
تاریخچه روابط ایران و سوریه را می توان از سال ۱۹۴۶ ( ۱۳۲۵ خورشیدی ) برشمرد، زمانی که سوریه به استقلال رسید و ایران بلافاصله این استقلال را پذیرفت و اقدام به تأسیس کنسولگری در این کشور کرد. دو کشور در پنجم تیر ۱۳۳۳ در دمشق عهدنامه مودت امضا کردند که پایه روابط دوجانبه شد.
در این دوران با وجود حکومت های با دیدگاه های متفاوت زمامدار دو کشور، روابط و همکاری های مناسبی برقرار بود که ناشی از وجود یک دشمن مشترک به نام رژیم بعث عراق بوده است. حمایت ایران از قطعنامه ۳۱۶ شورای امنیت که اسرائیل را وادار می کرد ۵ افسر سوری را که در خاک لبنان به اسارت گرفته بود آزاد کند و سفر چهار روزه حافظ اسد به تهران در دی ۱۳۵۴ و امضای توافقنامه های همکاری در خلال آن سفر، نمونه ای از روابط قابل توجه طرفین بود.
با آغاز نهضت روح الله خمینی و شروع مبارزه علیه حکومت پهلوی، حافظ اسد رئیس جمهور سوریه از مخالفین شاه حمایت کرد. او با جناح های مخالف ایرانی از طریق سید موسی صدر، مصطفی چمران و بسیاری دیگر از مبارزین ایرانی ارتباطاتی برقرار کرد و آموزش نیروهای مبارز را در کشورش بر عهده گرفت. حافظ اسد پس از تبعید خمینی به پاریس، به تمام سفارت های خود در خارج از کشور به خصوص پاریس دستور داد از هیچ کمکی به مخالفان شاه دریغ نکنند.