دولت تازه تأسیس چکسلواکی نخستین بار در سال ۱۳۰۵ ( ۱۹۲۶ میلادی ) میروسلاو شوبرت را به عنوان کنسول مقیم به تهران فرستاد. شوبرت پیش از آن در سالهای ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۵ میلادی کاردار چکسلواکی در برزیل بود.
شوبرت در ۲۷ خرداد ۱۳۰۷ ( هفدهم ژوئن ۱۹۲۸ ) عهدنامه مودت با فتح الله پاکروان کفیل ( سرپرست ) وزارت امور خارجه ایران امضا کرد که مبنای روابط دو کشور شد. بنابر این معاهده، دو کشور علاوه بر رد و بدل نمایندگان سیاسی و کنسولی، شهروندان یکدیگر را طبق قواعد حقوق بین الملل و بر اساس معامله متقابل می پذیرفتند و متعهد می شدند که نسبت به آنان و اموال و حقوق و منافعشان همچون شهروندان خودشان رفتار کنند و احوال شخصیه شان بر اساس مقررات کشور خودشان باشد.
... [مشاهده متن کامل]
رتبه شوبرت سپس به شارژدافر ( کاردار ) ارتقا یافت و در هفتم آبان ۱۳۰۹ ( ۲۹ اکتبر ۱۹۳۰ ) «قرارداد اقامت» را با محمدعلی فروغی وزیر امورخارجه ایران امضا شد که بنابر آن، شهروندان ایرانی و چکسلواک می توانستند به خاک یکدیگر سفر یا در آنها توقف و اقامت کنند و از حق تجارت و کار بهره مند باشند، با اشخاص حقیقی و حقوقی دو کشور در خاک یکدیگر، از لحاظ مالیات مانند شهروندان بومی آن کشور رفتار می شد و ملزم به پرداخت مالیات یا عوارض جداگانه ای نبودند. همچنین دو دولت تعهد می کردند بدون رضایت یکدیگر، اتباع همدیگر را به تابعیت خود قبول نکنند.
میروسلاو شوبرت تا سال ۱۳۱۱ ( ۱۹۳۲ میلادی ) کاردار چکسلواکی در تهران بود.
شوبرت در ۲۷ خرداد ۱۳۰۷ ( هفدهم ژوئن ۱۹۲۸ ) عهدنامه مودت با فتح الله پاکروان کفیل ( سرپرست ) وزارت امور خارجه ایران امضا کرد که مبنای روابط دو کشور شد. بنابر این معاهده، دو کشور علاوه بر رد و بدل نمایندگان سیاسی و کنسولی، شهروندان یکدیگر را طبق قواعد حقوق بین الملل و بر اساس معامله متقابل می پذیرفتند و متعهد می شدند که نسبت به آنان و اموال و حقوق و منافعشان همچون شهروندان خودشان رفتار کنند و احوال شخصیه شان بر اساس مقررات کشور خودشان باشد.
... [مشاهده متن کامل]
رتبه شوبرت سپس به شارژدافر ( کاردار ) ارتقا یافت و در هفتم آبان ۱۳۰۹ ( ۲۹ اکتبر ۱۹۳۰ ) «قرارداد اقامت» را با محمدعلی فروغی وزیر امورخارجه ایران امضا شد که بنابر آن، شهروندان ایرانی و چکسلواک می توانستند به خاک یکدیگر سفر یا در آنها توقف و اقامت کنند و از حق تجارت و کار بهره مند باشند، با اشخاص حقیقی و حقوقی دو کشور در خاک یکدیگر، از لحاظ مالیات مانند شهروندان بومی آن کشور رفتار می شد و ملزم به پرداخت مالیات یا عوارض جداگانه ای نبودند. همچنین دو دولت تعهد می کردند بدون رضایت یکدیگر، اتباع همدیگر را به تابعیت خود قبول نکنند.
میروسلاو شوبرت تا سال ۱۳۱۱ ( ۱۹۳۲ میلادی ) کاردار چکسلواکی در تهران بود.
