روابط ایران و بریتانیا از اوایل حکومت ادوارد ششم، در بریتانیا شکل گرفت. اما کهن ترین سابقه ای که از دیدار یک انگلیسی از ایران در دست است به سفر جفری دولنگلی مربوط می گردد که در سال ۱۲۹۰ میلادی توسط ادوارد اول به ایران فرستاده شد تا از ارغون پادشاه ایلخانان علیه ترکان کمک بخواهد. روابط دوجانبه میان دو کشور در برخی دوره ها از تاریخ ایران در بالاترین سطح قرار داشت. اما پس از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷، روابط میان جمهوری اسلامی ایران و پادشاهی متحده دچار بحران و تشنج هایی بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین ایرانی که پا به خاک انگلستان نهاد در سال ۱۲۳۸ میلادی / ۶–۶۳۵ هجری قمری در ایام پادشاهی هنری سوم بود. این ایرانی را علاءالدین محمد فرمانروای اسماعیلی الموت به انگلستان فرستاده بود تا در مقابل خط سپاهیان مغول که قلمرو او را تهدید می کردند از پادشاه انگلیس کمک بخواهد. فرستاده ایرانی از مأموریت خود بدون نتیجه بازگشت. حدود ۴۰۰ سال گذشت تا یک ایرانی به انگلستان آمد. در ماه فوریه ۱۶۲۶/ جمادی الاول ۱۰۳۵ نقدعلی بیگ که در بعضی کتاب ها از او به عنوان نخستین سفیر ایران در انگلستان یاد می شود در بندر پورتسموث وارد بریتانیا شد.
در زمان دولت دهم ایران روابط دو کشور نسبت به سال های پیش از آن بیش از پیش به سردی گرایید. مناقشه بر سر برنامه هسته ای ایران و موضع گیری ها در مقابل بهار عربی از مهم ترین دلایل این امر به شمار می رود. به باور برخی تحلیلگران، حمله به سفارت بریتانیا در تهران که در سال ۲۰۱۱ رخ داد، موجب وخیمترین دوره روابط دوجانبه از زمان انقلاب ۱۳۵۷ شده است. اما این روابط دوجانبه از زمان روی کار آمدن دولت یازدهم ایران به مرور زمان مورد بازسازی قرار گرفت و دو دولت مایل به عادی سازی روابط هستند.
تا اوایل سده نوزدهم میلادی، از نظر بریتانیا، ایران کشوری دورافتاده و افسانه ای بود بطوریکه این کشور اروپایی تا آن تاریخ هیچگاه به طور جدی، مرکزی دیپلماتیک مثل کنسولگری یا سفارتخانه و نظایر آن را در این کشور بنیان ننهاد. سال های بعد که حراست از هندوستان ( مستعمره بریتانیا ) برای انگلستان اهمیت پیدا کرد، ایران به عنوان دیوار محافظ هندوستان برای بریتانیا مهم جلوه کرد. بریتانیا با سیاست درگیری و اختلاف ایران و افغانها؛ سعی داشت جلوی تهاجمات افغانها به هندوستان را بگیرد. او برای ثبات و تمدید دشمنی ایران و افغانها، بنا به تعهدات دو کشور ایران و بریتانیا، به ایران کمک مالی و نظامی هم می کرد. ایران به عنوان گذرگاهی برای هندوستان محسوب می شد. از این رو بریتانیا تلاش بسیاری می کرد تا استقلال و قدرت حکومتی ایران همواره تهدید نشود تا این کشور با حمایت بریتانیا همچون سدی در برابر فرانسه و روسیه از هند محافظت بکند.
... [مشاهده متن کامل]
نخستین ایرانی که پا به خاک انگلستان نهاد در سال ۱۲۳۸ میلادی / ۶–۶۳۵ هجری قمری در ایام پادشاهی هنری سوم بود. این ایرانی را علاءالدین محمد فرمانروای اسماعیلی الموت به انگلستان فرستاده بود تا در مقابل خط سپاهیان مغول که قلمرو او را تهدید می کردند از پادشاه انگلیس کمک بخواهد. فرستاده ایرانی از مأموریت خود بدون نتیجه بازگشت. حدود ۴۰۰ سال گذشت تا یک ایرانی به انگلستان آمد. در ماه فوریه ۱۶۲۶/ جمادی الاول ۱۰۳۵ نقدعلی بیگ که در بعضی کتاب ها از او به عنوان نخستین سفیر ایران در انگلستان یاد می شود در بندر پورتسموث وارد بریتانیا شد.
در زمان دولت دهم ایران روابط دو کشور نسبت به سال های پیش از آن بیش از پیش به سردی گرایید. مناقشه بر سر برنامه هسته ای ایران و موضع گیری ها در مقابل بهار عربی از مهم ترین دلایل این امر به شمار می رود. به باور برخی تحلیلگران، حمله به سفارت بریتانیا در تهران که در سال ۲۰۱۱ رخ داد، موجب وخیمترین دوره روابط دوجانبه از زمان انقلاب ۱۳۵۷ شده است. اما این روابط دوجانبه از زمان روی کار آمدن دولت یازدهم ایران به مرور زمان مورد بازسازی قرار گرفت و دو دولت مایل به عادی سازی روابط هستند.
تا اوایل سده نوزدهم میلادی، از نظر بریتانیا، ایران کشوری دورافتاده و افسانه ای بود بطوریکه این کشور اروپایی تا آن تاریخ هیچگاه به طور جدی، مرکزی دیپلماتیک مثل کنسولگری یا سفارتخانه و نظایر آن را در این کشور بنیان ننهاد. سال های بعد که حراست از هندوستان ( مستعمره بریتانیا ) برای انگلستان اهمیت پیدا کرد، ایران به عنوان دیوار محافظ هندوستان برای بریتانیا مهم جلوه کرد. بریتانیا با سیاست درگیری و اختلاف ایران و افغانها؛ سعی داشت جلوی تهاجمات افغانها به هندوستان را بگیرد. او برای ثبات و تمدید دشمنی ایران و افغانها، بنا به تعهدات دو کشور ایران و بریتانیا، به ایران کمک مالی و نظامی هم می کرد. ایران به عنوان گذرگاهی برای هندوستان محسوب می شد. از این رو بریتانیا تلاش بسیاری می کرد تا استقلال و قدرت حکومتی ایران همواره تهدید نشود تا این کشور با حمایت بریتانیا همچون سدی در برابر فرانسه و روسیه از هند محافظت بکند.
