آلبانی در ایران سفارت ندارد، در حالی که ایران در تیرانا سفارت دارد.
آلبانی و ایران هردو کشورهای هندواروپایی هستند و از نظر فرهنگی شباهت دارند. روابط فرهنگی آنان نیز به قدمت مردمان باستانی ایلیری و ایرانیان بر می گرد. ایلیری ها، به طور گسترده، در دفاع نظامی یونان ضد شاهنشاهی هخامنشی مشارکت داشتند و در عین حال تبادلات فرهنگی شان را در میان یونانیان حفظ کرده بودند.
... [مشاهده متن کامل]
با توجه به فاصله میان دو کشور، مشخص نشد که چه زمانی روابط دو کشور آغاز شد، هرچند این روابط احتمالاً پس از جنگ جهانی دوم، هنگامی که آلبانی به یک کشور کمونیستی تبدیل شد و ایران تحت سلطنت پهلوی بود آغاز شد. از آنجا که آلبانی یک کشور کمونیستی بود، با اتحاد جماهیر شوروی همسو شد، در حالی که ایران پهلوی در طول مراحل ابتدایی جنگ سرد با ایالات متحده آمریکا متحد شد.
پس از استقرار حکومت دینی اسلامی در ایران در سال ۱۹۷۹، آلبانی به عنوان یک کشور کمونیستی، در جنگ ایران و عراق با شوروی ضد ایران همسو شد. این امر در نهایت تنش های آتی میان آلبانی و ایران را دامن زد با وجود اینکه آلبانی از دهه ۱۹۹۰ وارد دوران دموکراتیک شد.
در ابتدا، ایران از آلبانیایی ها در جنگ کوزوو پشتیبانی کرد، و گزارش هایی در مورد سربازان ایرانی در کوزوو به گوش می رسید. رسانه های ایرانی همچنین آشکارا اخباری را در مورد آلبانیایی ها منتشر کردند که از پشتیبانی ایران و تمایل به ایجاد یک حکومت دینی مشابه، حمایت می کردند. این روش در جنگ بوسنی آزمایش شد و حمایت مردم بوسنیایی را به خود جلب کرد. رئیس جمهور ایران محمد خاتمی حتی در جریان بمباران ناتو در یوگسلاوی در سال ۱۹۹۹ از مسلمانان آلبانی حمایت کرد. با این حال، زمانی که آلبانی تصمیم گرفت یک دولت سکولار و مدرن طرفدار غرب بماند و اسرائیل را به رسمیت بشناسد روابط دو کشور به هم ریخت.
در نتیجه همسویی آلبانی با ایالات متحده، روابط میان بین ایران و آلبانی تحت فشار قرار گرفت. در سال ۲۰۰۲، ایران «بنیاد قرآن کوزوو» را بنیان گذاری کرد با این امید که آلبانیایی ها در آلبانی و کوزوو را وادار کند تا از سکولاریسم خود دست کشیده و از حکومت دینی شیعه حمایت کنند، اما موفق نشدند. پلیس آلبانی حتی سرکوب این بنیاد را آغاز کرد. ایران در سال ۲۰۰۸ به تلافی سرکوب گروه های مورد حمایت ایران در آلبانی و کوزوو، استقلال کوزوو را به رسمیت نشناخت.
آلبانی و ایران هردو کشورهای هندواروپایی هستند و از نظر فرهنگی شباهت دارند. روابط فرهنگی آنان نیز به قدمت مردمان باستانی ایلیری و ایرانیان بر می گرد. ایلیری ها، به طور گسترده، در دفاع نظامی یونان ضد شاهنشاهی هخامنشی مشارکت داشتند و در عین حال تبادلات فرهنگی شان را در میان یونانیان حفظ کرده بودند.
... [مشاهده متن کامل]
با توجه به فاصله میان دو کشور، مشخص نشد که چه زمانی روابط دو کشور آغاز شد، هرچند این روابط احتمالاً پس از جنگ جهانی دوم، هنگامی که آلبانی به یک کشور کمونیستی تبدیل شد و ایران تحت سلطنت پهلوی بود آغاز شد. از آنجا که آلبانی یک کشور کمونیستی بود، با اتحاد جماهیر شوروی همسو شد، در حالی که ایران پهلوی در طول مراحل ابتدایی جنگ سرد با ایالات متحده آمریکا متحد شد.
پس از استقرار حکومت دینی اسلامی در ایران در سال ۱۹۷۹، آلبانی به عنوان یک کشور کمونیستی، در جنگ ایران و عراق با شوروی ضد ایران همسو شد. این امر در نهایت تنش های آتی میان آلبانی و ایران را دامن زد با وجود اینکه آلبانی از دهه ۱۹۹۰ وارد دوران دموکراتیک شد.
در ابتدا، ایران از آلبانیایی ها در جنگ کوزوو پشتیبانی کرد، و گزارش هایی در مورد سربازان ایرانی در کوزوو به گوش می رسید. رسانه های ایرانی همچنین آشکارا اخباری را در مورد آلبانیایی ها منتشر کردند که از پشتیبانی ایران و تمایل به ایجاد یک حکومت دینی مشابه، حمایت می کردند. این روش در جنگ بوسنی آزمایش شد و حمایت مردم بوسنیایی را به خود جلب کرد. رئیس جمهور ایران محمد خاتمی حتی در جریان بمباران ناتو در یوگسلاوی در سال ۱۹۹۹ از مسلمانان آلبانی حمایت کرد. با این حال، زمانی که آلبانی تصمیم گرفت یک دولت سکولار و مدرن طرفدار غرب بماند و اسرائیل را به رسمیت بشناسد روابط دو کشور به هم ریخت.
در نتیجه همسویی آلبانی با ایالات متحده، روابط میان بین ایران و آلبانی تحت فشار قرار گرفت. در سال ۲۰۰۲، ایران «بنیاد قرآن کوزوو» را بنیان گذاری کرد با این امید که آلبانیایی ها در آلبانی و کوزوو را وادار کند تا از سکولاریسم خود دست کشیده و از حکومت دینی شیعه حمایت کنند، اما موفق نشدند. پلیس آلبانی حتی سرکوب این بنیاد را آغاز کرد. ایران در سال ۲۰۰۸ به تلافی سرکوب گروه های مورد حمایت ایران در آلبانی و کوزوو، استقلال کوزوو را به رسمیت نشناخت.
