روابط ازبکستان و تاجیکستان به روابط جمهوری ازبکستان و جمهوری تاجیکستان اشاره دارد. تحلیلگران گفتند که این دو کشور «درگیر جنگ سرد اعلام نشده» هستند[ ۱] و در آسیای میانه بدترین روابط دوجانبه را دارند. [ ۲] با این حال، با انتخاب شوکت میرضیایف به عنوان رئیس جمهور ازبکستان روابط ازبکستان و تاجیکستان و همچنین روابط ازبکستان و همسایگان آن در آسیای مرکزی، به دوره جدیدی از پتانسیل رسید. [ ۳] اجرای عملی این پتانسیل هنوز دیده نشده است و تا سال ۲۰۲۰ منطقه آسیای میانه یکی از کمترین مناطق ادغام شده در جهان است. [ ۴]
امپراتوری روسیه ( ۱۷۲۱–۱۹۱۷ ) ترکستان غربی را به عنوان یک واحد منفرد کنترل می کرد. ایجاد «ملتهای گوناگون» در آسیای میانه در دستور کار سیاستگذاران روسیه نبود. با این وجود، شور انقلابی جنگ استقلال ترکیه ( ۱۹۱۹–۱۹۲۳ ) از امپراتوری عثمانی سابق به سرزمین های روسیه سرازیر شد. بر اساس ایدئولوژی پان ترکیسم، که می خواهد همه سخنرانان زبانهای ترکی از آناتولی تا چین را به یک کشور واحد متحد کند، رهبر جوان ترک انور پاشا شورش باسماچی را در آسیای مرکزی شوروی رهبری کرد. با این حال، اصلاح طلبان پان ترکیست و جدیدیان، حتی اعضای حزب کمونیست ضد باسمچی ترکستان، با ادعای تاجیک ها و سایر اقوام غیر ترک برای داشتن هویتی جداگانه در آسیای میانه خصمانه بودند.
استقرار جمهوری سوسیالیستی ازبکستان شوروی در سال ۱۹۲۴ به عنوان بخشی از تحدید حدود ملی در اتحاد جماهیر شوروی منجر به ازبک سازی مراکز فرهنگی تاجیکستان همانند سمرقند و بخارا، و همچنین همه تاجیک ها در ازبکستان و تاجیکستان، از آنجایی که تاجیکستان حق جمهوری جمهوری سوسیالیستی شوروی خود را نداشت. ژنتیک و قومیت «ازبک ها» شامل انحلال خاصی از اقوام دیگر مانند سارت ها و کورامی ها، که با دیگر مردمان ایرانی تبار مانند ازبک هایی که پیش از ازبک سازی تاجیک بودند، بود. سرانجام، جمهوری سوسیالیستی شوروی تاجیکستان ( که به اختصار تاجیکستان نیز شناخته می شود ) در سال ۱۹۲۹ ایجاد شد. همکاری های ترک ها، قزاق و تاتارهای کریمه با قدرتهای محور در طول جنگ جهانی دوم منجر به واکنش مقامات شوروی شد که شامل انتقال جمعیتی بود که قفقازی ها را به آسیای میانه آورد.
هر دو جمهوری در تلاش برای حفظ اتحاد جماهیر شوروی به شکل دیگری در همه پرسی در مارس ۱۹۹۱ شرکت کردند، اما به زودی با تلاش برای کودتا در اوت همان سال منع شد. در نتیجه، ازبکستان و تاجیکستان هر دو استقلال خود را در ماه های ۱۹۹۱ اعلام کردند و به عضویت کشورهای مستقل همسود درآمدند که در پایان سال رسماً تجزیه اتحاد جماهیر شوروی آغاز شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفامپراتوری روسیه ( ۱۷۲۱–۱۹۱۷ ) ترکستان غربی را به عنوان یک واحد منفرد کنترل می کرد. ایجاد «ملتهای گوناگون» در آسیای میانه در دستور کار سیاستگذاران روسیه نبود. با این وجود، شور انقلابی جنگ استقلال ترکیه ( ۱۹۱۹–۱۹۲۳ ) از امپراتوری عثمانی سابق به سرزمین های روسیه سرازیر شد. بر اساس ایدئولوژی پان ترکیسم، که می خواهد همه سخنرانان زبانهای ترکی از آناتولی تا چین را به یک کشور واحد متحد کند، رهبر جوان ترک انور پاشا شورش باسماچی را در آسیای مرکزی شوروی رهبری کرد. با این حال، اصلاح طلبان پان ترکیست و جدیدیان، حتی اعضای حزب کمونیست ضد باسمچی ترکستان، با ادعای تاجیک ها و سایر اقوام غیر ترک برای داشتن هویتی جداگانه در آسیای میانه خصمانه بودند.
استقرار جمهوری سوسیالیستی ازبکستان شوروی در سال ۱۹۲۴ به عنوان بخشی از تحدید حدود ملی در اتحاد جماهیر شوروی منجر به ازبک سازی مراکز فرهنگی تاجیکستان همانند سمرقند و بخارا، و همچنین همه تاجیک ها در ازبکستان و تاجیکستان، از آنجایی که تاجیکستان حق جمهوری جمهوری سوسیالیستی شوروی خود را نداشت. ژنتیک و قومیت «ازبک ها» شامل انحلال خاصی از اقوام دیگر مانند سارت ها و کورامی ها، که با دیگر مردمان ایرانی تبار مانند ازبک هایی که پیش از ازبک سازی تاجیک بودند، بود. سرانجام، جمهوری سوسیالیستی شوروی تاجیکستان ( که به اختصار تاجیکستان نیز شناخته می شود ) در سال ۱۹۲۹ ایجاد شد. همکاری های ترک ها، قزاق و تاتارهای کریمه با قدرتهای محور در طول جنگ جهانی دوم منجر به واکنش مقامات شوروی شد که شامل انتقال جمعیتی بود که قفقازی ها را به آسیای میانه آورد.
هر دو جمهوری در تلاش برای حفظ اتحاد جماهیر شوروی به شکل دیگری در همه پرسی در مارس ۱۹۹۱ شرکت کردند، اما به زودی با تلاش برای کودتا در اوت همان سال منع شد. در نتیجه، ازبکستان و تاجیکستان هر دو استقلال خود را در ماه های ۱۹۹۱ اعلام کردند و به عضویت کشورهای مستقل همسود درآمدند که در پایان سال رسماً تجزیه اتحاد جماهیر شوروی آغاز شد.
