رهی معیّری (تهران ۱۲۸۸ـ ۱۳۴۷ش)
رهی معیّری
رهی معیّری
(نام کامل: محمدحسن معیری) شاعر ایرانی. نیای او، معیّرالممالک نظام الدّوله، در دورۀ ناصرالدّین شاه مسئول خزانۀ حکومت بود. اندکی پیش از به دنیاآمدن، پدرش، محمدحسن، درگذشت. نام پدر را به فرزند دادند. اما محمدحسنِ پسر در میان خانواده و اقوام به بیوک شهرت داشت. از دورۀ نوجوانی به شعر و موسیقی علاقه نشان داد و پس از تحصیلات متوسّطه در شهرداری تهران و وزارت پیشه و هنر به کار دولتی پرداخت. شعرها و ترانه های او، رفته رفته، از دورۀ رضاشاهی شهرت یافت. به لحاظ ِ سبک، در مرزی میان دو شیوۀ عراقی و هندی قرار داشت. تعدادی از غزل های او در شمارِ برجسته ترینو به لحاظِ زبان شعر، پیراسته ترین سروده های فارسی در قرن ۲۰ است. تخلّص شاعر رهی بود، اما وی با نام هایی مانند زاغچه و شاه پریون به سرودن شعرهای طنزآمیز هم پرداخت. بخشی از این شعرها در مجله هایی مانند تهران مصوّر و باباشَمَل نشر یافت. علاوه بر این، ازجملۀ مسئولان «برنامۀ گل ها»ی رادیو نیز به شمار می رفت. این برنامه در تاریخ موسیقی ایران نقطۀ عطفی بود. رهی معیری ازدواج نکرد و آرامگاهش در گورستان ظهیرالدولۀ تجریش تهران است. بخش های عمده ای از شعرها و تصنیف هایش در سایۀ عمر (تهران، ۱۳۴۴)، آزاده (تهران، ۱۳۴۸)، رهاورد رهی (به کوشش داریوش صبور، با مقدّمۀ محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران، ۱۳۷۵) و طنزهای رهی (به کوشش محمدباقر نجف زادۀ بارفروش، تهران، ۱۳۷۶) گرد آمده است.
رهی معیّری
رهی معیّری
(نام کامل: محمدحسن معیری) شاعر ایرانی. نیای او، معیّرالممالک نظام الدّوله، در دورۀ ناصرالدّین شاه مسئول خزانۀ حکومت بود. اندکی پیش از به دنیاآمدن، پدرش، محمدحسن، درگذشت. نام پدر را به فرزند دادند. اما محمدحسنِ پسر در میان خانواده و اقوام به بیوک شهرت داشت. از دورۀ نوجوانی به شعر و موسیقی علاقه نشان داد و پس از تحصیلات متوسّطه در شهرداری تهران و وزارت پیشه و هنر به کار دولتی پرداخت. شعرها و ترانه های او، رفته رفته، از دورۀ رضاشاهی شهرت یافت. به لحاظ ِ سبک، در مرزی میان دو شیوۀ عراقی و هندی قرار داشت. تعدادی از غزل های او در شمارِ برجسته ترینو به لحاظِ زبان شعر، پیراسته ترین سروده های فارسی در قرن ۲۰ است. تخلّص شاعر رهی بود، اما وی با نام هایی مانند زاغچه و شاه پریون به سرودن شعرهای طنزآمیز هم پرداخت. بخشی از این شعرها در مجله هایی مانند تهران مصوّر و باباشَمَل نشر یافت. علاوه بر این، ازجملۀ مسئولان «برنامۀ گل ها»ی رادیو نیز به شمار می رفت. این برنامه در تاریخ موسیقی ایران نقطۀ عطفی بود. رهی معیری ازدواج نکرد و آرامگاهش در گورستان ظهیرالدولۀ تجریش تهران است. بخش های عمده ای از شعرها و تصنیف هایش در سایۀ عمر (تهران، ۱۳۴۴)، آزاده (تهران، ۱۳۴۸)، رهاورد رهی (به کوشش داریوش صبور، با مقدّمۀ محمدرضا شفیعی کدکنی، تهران، ۱۳۷۵) و طنزهای رهی (به کوشش محمدباقر نجف زادۀ بارفروش، تهران، ۱۳۷۶) گرد آمده است.
wikijoo: رهی_معیری_(تهران_۱۲۸۸ـ_۱۳۴۷ش)