رهکه
لغت نامه دهخدا
رهکة. [ رَ هََ ک َ ] ( ع ص ، اِ ) ماده شتر سست و ناتوان که گرامی نژاد نباشد. ( منتهی الارب ) || مرد بی خیر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به رُهَکَة شود.
رهکة. [ رُ هََ ک َ ] ( ع ص ، اِ ) رَهَکَة. مرد بی خیر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به رَهَکَة شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید