رهه

لغت نامه دهخدا

رهه. [ رَ هََ / هَِ ] ( ص نسبی ) منسوب به راه. آنچه به راه نسبت داده شود.
- همه رهه ؛ یک رهه. ( یادداشت مؤلف ) :
حرکاتش همه رهه هنر است
برم از جان من عزیزتر است.
عنصری.
- یک رهه ؛ یکسر. یکسره. بالتمام. یکباره. یکبارگی. ( یادداشت مؤلف ) :
دگر نخواهم گفتن همی ثنا و غزل
که رفت یک رهه بازار و قیمت سرواد.
لبیبی.
رجوع به ره در همه معانی شود.

فرهنگ فارسی

منسوب به راه . آنچه به راه نسبت داده شود .

گویش مازنی

/raha/ آزاد – رها

پیشنهاد کاربران

بپرس