رهنمون

<<”رهنمون” همواره چونان صفت فاعلی به کار رفته است و در کاربرد و معنی، برابر است با راهنمای: مصدرهایی که به ”مودن” پایان می پذیرند، دارای دو بُنِ اکنونند که یکی با ”آی ”ساخته می شود و دیگری با” اون” و از این هر دو، صفت فاعلی ساخته می تواند شد در نمودن، یک بُن” نمای” است و دیگر” نمون” و صفت فاعلی از آن یکی ”راهنمای” است و از این یکی، ”رهنمون”. مصدری دیگر افزون است که یک بُن آن” افزای” است و دیگر” افزون” و صفت فاعلی آن، نمونه را، یکی ”روز افزای” است و دیگر ”روز افزون”. >>
نامه ی باستان ، ج ۳ ، داستان سیاوش ، دکتر کزازی ۱۳۸۴، ص ۲۸۸.