رهم

لغت نامه دهخدا

رهم. [ رَ ] ( ع مص ) باران آمدن. ( دهار ). باران اندک آمدن. ( تاج المصادر بیهقی ).

رهم. [ رِ هََ ] ( ع اِ ) ج ِ رِهمَة. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( غیاث اللغات ). رجوع به رهمة شود.

جمع رهمه .

راهم
مسیرم
محل عبورم
ز گنج و گوهر و منسوج و دیبا
رهم کردی چو مهد خویش زیبا
✏ �نظامی�