رهظ

[ویکی فقه] رهْظ در لغت به عددی گفته می شود که از سه (و به قولی هفت) تا ده باشد. جمع آن نیز ارهظ و اراهظ و ارهاظ و اراهیظ است.
این کلمه بدون نقطه یعنی «رهط» نیز آمده است و دراین صورت اگر مضاف باشد، به معنی قوم و قبیله است، رهط الرجل یعنی قوم و قبیله و نزدیکان آن مرد. اگر مضاف نباشد، به معنی دسته ای که بیشتر از ده تا چهل نفرند، خواهد بود، و مترادف العتره نیز می باشد.
کلمه رهط در قرآن
قرآن کریم در این زمینه می فرماید:«وَ کانَ فی الْمَدینَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ یُفْسِدُونَ فی اْلَارْضِ وَ لایَصْلِحُونَ» «و در شهر و دیار لوط، نه قبیله بودند که در روی زمین به سرکشی و طغیان پرداخته و هیچ کاری را اصلاح نمی کردند.»