رهطک

[ویکی الکتاب] معنی رَهْطُکَ: قوم وعشیره ات
ریشه کلمه:
رهط (۳ بار)
ک (۱۴۷۸ بار)

عشیره و قوم (مجمع) . اگر کسانت و عشیره ات نبود هر آینه سنگسارت میکردیم راغب گوید اطلاق رهط بر عشیره در صورتی است که از ده کمتر باشند و گفته شده: تا چهل نفر یا هفت تا ده و یا از ده کمتر گفته است. صحاح گوید: رهط قوم و قبیله مرد است و آن از ده کمتر است که همه مرد باشند. . در شهر نه عشیره بودند که فساد می‏کردند در المیزان گفته: گفته‏اند مراد از رهط اشخاص است لذا تمیز تسعه ئاقع شده یعنی در شهر نه نفر بودند که فساد می‏کردند. در مجمع آنها را نه نفر از اشراف قوم صالح شمرده که مردم را اغواء می‏کردن آنگاه نام آنها را از ابن عباس نقل می‏کند. زمخشری نیز آنها را اشخاص گفته و نامهایشان را شمرده است و در جواب اینکه باید ممیّز عدد از سه تا ده جمع باشد؟ گوید: رهط در معنی جمع است گوئی تقدیر چنین است «و مان فی المدینة تسعة انفس» ولی نا گفته نماند اگر رهط به معنی اوّلی گرفته شود بهتر خواهد بود. برای رهط و «نفر» فرقی است که در «نفر» خواهد آمد انشاءاللّه.