رهطاء

لغت نامه دهخدا

رهطاء. [ رُ هََ ] ( ع اِ ) رُهَطَة. یکی از سوراخهای کلاکموش که از آن خاک خانه خود را بیرون کشد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). راهطاء. ( از اقرب الموارد ). رجوع به رهطة و راهطاء شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس