رهشه
لغت نامه دهخدا
رهشه. [ رَ ش َ / ش ِ ] ( اِ ) ارده که کنجد آسیاکرده نرم ساییده باشد. ( از ناظم الاطباء ). ارده را گویند و آن کنجد سیاه آسیاکرده است که با عسل و شیره و دوشاب خورند. ( از آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( از برهان ). رجوع به تذکره داود ضریر انطاکی ص 175 و نیز رِهِش و رَهِش و رَهشی شود.
فرهنگ عمید
جدول کلمات
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید