رهزنی

لغت نامه دهخدا

رهزنی. [ رَ زَ ] ( حامص مرکب ) راهزنی. عمل و صفت راهزن و رهزن. ( یادداشت مؤلف ) :
نه مردی است این دزدی و رهزنی
بدین کار واپس تر از هر زنی.

فردوسی.

رجوع به رهزن و راهزنی شود.
- رهزنی کردن ؛ دزدی کردن در راه. ( از ناظم الاطباء ).

عمل راهزن غارت در جاده ها .

(رَ زَ ) (حامص . ) نک راهزنی .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید