رهدان

لغت نامه دهخدا

رهدان. [ رَ ] ( نف مرکب ) راهدان. داننده و بلد راه. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به راهدان شود.

راهنما
بلد راه
او که در رهبری مرا یار ست
راهدان ست و نیز هشیار ست
✏ �نظامی�