ره پیما

لغت نامه دهخدا

ره پیما. [ رَه ْ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب ) راه پیمای. راهرو. رونده طریق. || مسافر و سیاح. ( ناظم الاطباء ). || اندازه گیرنده راه. ( ناظم الاطباء ). رجوع به راه پیما و راه پیمای شود.

فرهنگ فارسی

راه پیمای . راهرو . رونده طریق

فرهنگ عمید

= راه پیما

پیشنهاد کاربران

بپرس