ره نمودن

لغت نامه دهخدا

ره نمودن. [ رَه ْ ن ُ / ن ِ / ن َ دَ] ( مص مرکب ) راه نمودن. ارشاد. دلالت. هدایت. راهنمایی کردن. رهنمون بودن. ( یادداشت مؤلف ) :
خدایم سوی آل اوره نمود
که حبل خدایست خیرالرجال.
ناصرخسرو.
بدین ره که رفتی مرا ره نمای.
( بوستان ).
رجوع به راه نمودن و مترادفات کلمه شود.

فرهنگ فارسی

راه نمودن . ارشاد . دلالت . هدایت

پیشنهاد کاربران

بپرس