ره زدن. [ رَه ْ زَ دَ ] ( مص مرکب ) راه زدن. ( یادداشت مؤلف ). دزدی کردن. قطع طریق کردن. سر راه بر کسی گرفتن به قصد دزدی : بر پله پیرزنان ره مزن شرم بدار از پله پیرزن.نظامی.دل به عیّاری ببردی ناگهان از دست من دزد در شب ره زند تو روز روشن می بری.سعدی.رجوع به راه زدن در همه معانی شود.