ره بریدن

لغت نامه دهخدا

ره بریدن. [ رَه ْ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) راه بریدن. راهزنی کردن. دزدی کردن. ( یادداشت مؤلف ). || راهی شدن. عازم شدن. ره نوردیدن. رفتن :
از پشت چار لاشه فرود آمده چو عقل
برهفت مرکبان فلک ره بریده ایم.
خاقانی.
|| طی کردن راه :
گر در طلبم رهی بریدی
ای من رهی ات که رنج دیدی.
نظامی.
و رجوع به راه بریدن شود.

فرهنگ فارسی

بریدن . راهزنی کردن . دزدی کردن

پیشنهاد کاربران

بپرس