( ره آموز ) ره آموز. [ رَه ْ ] ( نف مرکب ) راه آموز. استاد. راهنما.رهبر. تعلیم دهنده. ( از یادداشت مؤلف ) : ره آموز تو اندر کارها روح الامین بادا.فرخی.ره آموز و روزی ده و چاره گربود این سه مربی پدر را پدر.اسدی.تا چون تو کله دوختن آموختی از مابر دست و گریبان تو باشیم ره آموز.سوزنی.رجوع به راه آموز شود. || کتابهای گید . ( یادداشت مؤلف ).