رنگینه


معنی انگلیسی:
chromatin, iris

دانشنامه آزاد فارسی

رَنْگینه (dye)
ترکیبات محلول، برای رنگ کردن منسوجات با رنگ دایمی. رنگینه های مستقیم با مادۀ منسوجات ترکیب می شوند و ترکیب رنگینی به وجود می آورند. رنگینۀ غیرمستقیم به وجود مادۀ دیگری با نام دندانه نیاز دارد و لازم است منسوج ابتدا با آن عمل آید تا از ثبات رنگ ضمن شستن اطمینان حاصل شود. رنگینه های خمی (خمره ای) مواد بی رنگ محلولی اند که در معرض هوا ترکیبی رنگی، نامحلول، و مقاوم دربرابر آب به دست می دهند. رنگینه هایی که در طبیعت یافت می شوند، ازجمله نیل و رنگ روناس (الیزارین) از گیاهان استخراج می شوند. بقم از چوب به دست می آید و کوشینل (قرمز دانه) رنگینۀ سرخی است که از حشرات خرد شده ساخته می شود. اولین بار، رنگینه های صنعتی در قرن ۱۹ ساخته شدند. این رنگینه ها معمولاً سنتزی اند. سبز اسیدی در ۱۸۳۵، و ارغوانی روشن در ۱۸۵۶ ساخته شدند.

پیشنهاد کاربران

بپرس