رنگ انگشتی نوعی رنگ نقاشی است که هنگام نقاشی با انگشت استفاده می گردد. رنگ انگشتی معمولاً توسط بچه های کوچک استفاده می شود، اما گاهی اوقات توسط بزرگسالان برای ایجاد اثر هنری یا برای آموزش هنر به کودکان نیز استفاده می شود.
برای اولین بار، نقاشی با انگشت به عنوان یک ابزار آموزش هنر توسط خانم روث فیسون شاو، مربی آمریکایی، معرفی شد. [ ۱] او تکنیک نقاشی با انگشت را در رم، ایتالیا گسترش داد و سپس در سال 1931 اقدام به ثبت اختراع یک رنگ غیر سمی ایمن در سال 1931، نمود.
خانم شاو پس از توسعه ابزار پرکاربرد خود برای کودکان، توجه خود را به مزایای درمانی آن معطوف کرد. خانم شاو، به درخواست کارل منینگر، در مدرسه ساوتارد در بنیاد منینگر در توپکا ، کانزاس ، ایالات متحده تدریس کرد و سپس به عنوان مشاور بخش روانپزشکی در بیمارستان مموریال در دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل خدمت کرد. زمانی که در بیمارستان مموریال کار می کرد، با روانشناس جان توماس پین آشنا شد. پین در سال 1969 جانشین خانم شاو شد و تا زمان مرگش در سال 2000، به کار خود ادامه داد.
امروزه فعالیت هنری خانم شاو و آقای پین در مدرسه و استودیو شاو در دورهام، ایالت کارولینای شمالی آمریکا ادامه دارد. موسس و مدیر آن، برایان کری ، از سال 1986 تا 1993 نزد پین شاگردی کرد. به پیشنهاد پین، کری هفت سال از عمر خود را به تحقیق در مورد خانم شاو به عنوان یک هنرمند تاریخی، معلم و درمانگر اختصاص داد. کری و دستیارش جنیفر فالچی با سفر کردن، به آموزش سنت شاو_پین ادامه میدهند. آنها روش های تجلی هنری و شفای عاطفی را به افراد در هر سن و توانایی آموزش میدهند. [ نیازمند منبع]
گرچه از نام نقاشی با انگشت بنظر می رسد که در این تکنیک صرفا از انگشتان استفاده می شود، اما استفاده تخصصی از این تکنیک باعث استفاده از دست ها و پایین بازوها نیز می شود. استفاده از کل بازو باعث روان شدن رنگ روی کاغذ، برای مدل سازی دقیق تر با انگشتان و سایر قسمت های دست، می شود. گاهی برای به دست آوردن بافتی خاص، از اسفنج ، پارچه و ابزارهای دیگر نیز استفاده می شود.
برخی از هنرمندان صرفا از دستان خود برای نقاشی با انگشت استفاده می کنند. آنها اینکار را به عنوان راهی برای انس گرفتن بیشتر با نقاشی می دانند. این هنرمندان از رنگ انگشت هالی رایج استفاده نمی کنند. این سبک، که به آن "هنر بی پروا" می گویند، به عنوان زیرشاخه ای از هنر خام طبقه بندی می شود. نقاشان این تکنیک، مانند تایلر رمزی قول داده اند که هیچ گاه قلم مو را لمس نکنند. با وجودی که این هنرمندان از ابزارهای نقاشی استفاده نمی کنند، اما استفاده از دستکش های جراحی برای ایمنی در زمان استفاده از روغن های سمی رایج است. تایلر رمزی ادعا می کند که «رد کردن قلم ها به نقاش این فرصت را می دهد تا از منظری تازه به این هنر نزدیک شود». [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرای اولین بار، نقاشی با انگشت به عنوان یک ابزار آموزش هنر توسط خانم روث فیسون شاو، مربی آمریکایی، معرفی شد. [ ۱] او تکنیک نقاشی با انگشت را در رم، ایتالیا گسترش داد و سپس در سال 1931 اقدام به ثبت اختراع یک رنگ غیر سمی ایمن در سال 1931، نمود.
خانم شاو پس از توسعه ابزار پرکاربرد خود برای کودکان، توجه خود را به مزایای درمانی آن معطوف کرد. خانم شاو، به درخواست کارل منینگر، در مدرسه ساوتارد در بنیاد منینگر در توپکا ، کانزاس ، ایالات متحده تدریس کرد و سپس به عنوان مشاور بخش روانپزشکی در بیمارستان مموریال در دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل خدمت کرد. زمانی که در بیمارستان مموریال کار می کرد، با روانشناس جان توماس پین آشنا شد. پین در سال 1969 جانشین خانم شاو شد و تا زمان مرگش در سال 2000، به کار خود ادامه داد.
امروزه فعالیت هنری خانم شاو و آقای پین در مدرسه و استودیو شاو در دورهام، ایالت کارولینای شمالی آمریکا ادامه دارد. موسس و مدیر آن، برایان کری ، از سال 1986 تا 1993 نزد پین شاگردی کرد. به پیشنهاد پین، کری هفت سال از عمر خود را به تحقیق در مورد خانم شاو به عنوان یک هنرمند تاریخی، معلم و درمانگر اختصاص داد. کری و دستیارش جنیفر فالچی با سفر کردن، به آموزش سنت شاو_پین ادامه میدهند. آنها روش های تجلی هنری و شفای عاطفی را به افراد در هر سن و توانایی آموزش میدهند. [ نیازمند منبع]
گرچه از نام نقاشی با انگشت بنظر می رسد که در این تکنیک صرفا از انگشتان استفاده می شود، اما استفاده تخصصی از این تکنیک باعث استفاده از دست ها و پایین بازوها نیز می شود. استفاده از کل بازو باعث روان شدن رنگ روی کاغذ، برای مدل سازی دقیق تر با انگشتان و سایر قسمت های دست، می شود. گاهی برای به دست آوردن بافتی خاص، از اسفنج ، پارچه و ابزارهای دیگر نیز استفاده می شود.
برخی از هنرمندان صرفا از دستان خود برای نقاشی با انگشت استفاده می کنند. آنها اینکار را به عنوان راهی برای انس گرفتن بیشتر با نقاشی می دانند. این هنرمندان از رنگ انگشت هالی رایج استفاده نمی کنند. این سبک، که به آن "هنر بی پروا" می گویند، به عنوان زیرشاخه ای از هنر خام طبقه بندی می شود. نقاشان این تکنیک، مانند تایلر رمزی قول داده اند که هیچ گاه قلم مو را لمس نکنند. با وجودی که این هنرمندان از ابزارهای نقاشی استفاده نمی کنند، اما استفاده از دستکش های جراحی برای ایمنی در زمان استفاده از روغن های سمی رایج است. تایلر رمزی ادعا می کند که «رد کردن قلم ها به نقاش این فرصت را می دهد تا از منظری تازه به این هنر نزدیک شود». [ ۲]
wiki: رنگ انگشتی