رِنوار، پیِر اوگوست (۱۸۴۱ـ۱۹۱۹)(Renoir, Pierre-Auguste)
تابلوی مهمانی نهار در قایق
نقاش امپرسیونیست فرانسوی. در اوایل دهۀ ۱۸۶۰ با کلود مونه و آلفرد سیسلی آشنا شد، و به اتفاق یکدیگر هستۀ امپرسیونیسم را تشکیل داد. شیوه ای پرنشاط و رنگین را با قلم موکاری نرم و لطیف (که به «شیوۀ رنگین کمانی» شهرت داشت) پدید آورد، و صحنه های بسیاری از زندگی روزمره، ازجملهمهمانی ناهار در قایق (۱۸۸۱؛ مجموعۀ فیلیپس، واشینگتن دی سی)، و پیکره های برهنه، ازجمله آبتنی کنندگان (ح ۱۸۸۴ـ۱۸۸۷؛ موزۀ هنری فیلادلفیا) را نقاشی کرد. نخستین آثارش از گوستاو کوربه متأثرند، اما پس از جنگ فرانسه و پروس (که در آن سرباز سواره نظام بود) همراه با مونه، در آرژانتوی، نزدیک پاریس، منظره هایی از رودخانه پدید آورد، که رنگ بندی جوّی آن ها کاملاً امپرسیونیستی اند؛ مسابقۀ قایقرانی در آرژانتوی (۱۸۷۴) از آن جمله است. در حالی که با امپرسیونیسم پیوند داشت، و در نمایشگاه های امپرسیونیستیِ دهۀ ۱۸۷۰ شرکت کرد، بیشتر آثارش نشان از علاقۀ او به حیات انسانی و مدل های زن دارند. لژ تئاتر (۱۸۷۴؛ نگارخانۀ کورتو، لندن)،رقص در مولَن دو لاگالِت (۱۸۷۶؛ لوور، پاریس)، و خانم شارپانتیه با دخترانش (۱۸۷۹؛ موزۀ متروپولیتن، نیویورک) نمونه های گزیده ای از آثار اویند. قریبِ ۱۵۰ چاپنقش سنگی نیز خلق کرد. رنوار در دهۀ ۱۸۸۰، از امپرسیونیسم رو گرداند؛ سفر به ایتالیا و تأثیر از نقاشی های یونانی ـ رومی در پومپئی، و ناپل، و نیز اقامت در لستاک با سزان (که به حجم ها و کیفیت های پایدار در نقاشی توجه داشت) مسبب آن بود. آن گاه بیشتر به هنر اَنگر گرایید، و آثارش شیوۀ خطی زمخت تری یافتند؛ تابلوی چترها (۱۸۸۴؛ نگارخانۀ ملی لندن)، وآبتنی کنندگان از این زمره اند. رنوار از ۱۹۰۲ دچار التهاب حاد مفاصل شد، ولی به نقاشی ادامه داد. در ۱۹۱۳ کاملاً فلج شد و به کمک دستیارانش به مجسمه سازی پرداخت، و آثاری همچون ونوس پیروز (۱۹۱۴؛ نگارخانۀ تیت، لندن) را آفرید. در ۱۹۹۰، یکی از تابلوهایش با نام در مولن دو لاگالت، به بهای ۷۸میلیون دلار فروخته شد.
تابلوی مهمانی نهار در قایق
نقاش امپرسیونیست فرانسوی. در اوایل دهۀ ۱۸۶۰ با کلود مونه و آلفرد سیسلی آشنا شد، و به اتفاق یکدیگر هستۀ امپرسیونیسم را تشکیل داد. شیوه ای پرنشاط و رنگین را با قلم موکاری نرم و لطیف (که به «شیوۀ رنگین کمانی» شهرت داشت) پدید آورد، و صحنه های بسیاری از زندگی روزمره، ازجملهمهمانی ناهار در قایق (۱۸۸۱؛ مجموعۀ فیلیپس، واشینگتن دی سی)، و پیکره های برهنه، ازجمله آبتنی کنندگان (ح ۱۸۸۴ـ۱۸۸۷؛ موزۀ هنری فیلادلفیا) را نقاشی کرد. نخستین آثارش از گوستاو کوربه متأثرند، اما پس از جنگ فرانسه و پروس (که در آن سرباز سواره نظام بود) همراه با مونه، در آرژانتوی، نزدیک پاریس، منظره هایی از رودخانه پدید آورد، که رنگ بندی جوّی آن ها کاملاً امپرسیونیستی اند؛ مسابقۀ قایقرانی در آرژانتوی (۱۸۷۴) از آن جمله است. در حالی که با امپرسیونیسم پیوند داشت، و در نمایشگاه های امپرسیونیستیِ دهۀ ۱۸۷۰ شرکت کرد، بیشتر آثارش نشان از علاقۀ او به حیات انسانی و مدل های زن دارند. لژ تئاتر (۱۸۷۴؛ نگارخانۀ کورتو، لندن)،رقص در مولَن دو لاگالِت (۱۸۷۶؛ لوور، پاریس)، و خانم شارپانتیه با دخترانش (۱۸۷۹؛ موزۀ متروپولیتن، نیویورک) نمونه های گزیده ای از آثار اویند. قریبِ ۱۵۰ چاپنقش سنگی نیز خلق کرد. رنوار در دهۀ ۱۸۸۰، از امپرسیونیسم رو گرداند؛ سفر به ایتالیا و تأثیر از نقاشی های یونانی ـ رومی در پومپئی، و ناپل، و نیز اقامت در لستاک با سزان (که به حجم ها و کیفیت های پایدار در نقاشی توجه داشت) مسبب آن بود. آن گاه بیشتر به هنر اَنگر گرایید، و آثارش شیوۀ خطی زمخت تری یافتند؛ تابلوی چترها (۱۸۸۴؛ نگارخانۀ ملی لندن)، وآبتنی کنندگان از این زمره اند. رنوار از ۱۹۰۲ دچار التهاب حاد مفاصل شد، ولی به نقاشی ادامه داد. در ۱۹۱۳ کاملاً فلج شد و به کمک دستیارانش به مجسمه سازی پرداخت، و آثاری همچون ونوس پیروز (۱۹۱۴؛ نگارخانۀ تیت، لندن) را آفرید. در ۱۹۹۰، یکی از تابلوهایش با نام در مولن دو لاگالت، به بهای ۷۸میلیون دلار فروخته شد.
wikijoo: رنوار،_پیر_اوگوست_(۱۸۴۱ـ۱۹۱۹)