رنه فاوالورو ( اسپانیایی: René Favaloro ؛ ۱۲ ژوئیه ۱۹۲۳ – ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۰۰ ) یک جراح قلب نامدار آرژانتینی بود.
او یکی از پیشگامان جراحی بای پس سرخرگ کرونری قلب است و بدین واسطه شهرت دارد.
رنه تحصیلات اولیهٔ پزشکی و تخصص خود را در «دانشگاه ملی پلاتا» در آرژانتین در سال ۱۹۴۹ به پایان رساند و سپس برای دورهٔ تکمیلی جراحی قلب به کلینیک کلیولند در اوهایو رفت و زیر نظر «دونالد بی. اِفلر» رئیس دپارتمان جراحی قلب و عروق و «اف. میسون سونس» مسئول بخش آنژیوگرافی و سرپرست بخش بیماری های قلب، دوره های آموزشی لازم را گذراند.
... [مشاهده متن کامل]
وی در آغاز بیشتر بر روی جراحی و ترمیم اختلالات دریچه ای قلب متمرکز بود؛ اما بعدها به سایر حوزه های بیماری های قلبی علاقه مند شد. او در پایان هر روز، با وجود خستگی مفرط ناشی از یک روز پُرمشغله و سنگین، ساعت های متمادی به مطالعه سرخرگ های کرونری و بررسی آنژیوگرافی آنها می پرداخت. با شروع سال ۱۹۶۷ میلادی، او به این فکر افتاد که شاید بتوان از سیاهرگ صافن بزرگ در جراحی کرونر قلب استفاده کرد و در ماه مه همان سال، این کار را برای نخستین بار عملی کرد. با استانداردسازی این روش که ناحیهٔ مسدود شده در این شریان های حیاتی و کوچک قلب را دور می زند، این روش امروزه به نام جراحی بای پس سرخرگ کرونری شناخته می شود و نقش مهمی در درمان و ادامهٔ حیات بیماران قلبی دارد. کتاب مشهور او با عنوانِ «درمان تصلب شرائین کرونری با جراحی» در سال ۱۹۷۰ منتشر شد.
رنه فاوالورو همچنین برندهٔ جوایزی همچون نشان شایستگی از جمهوری ایتالیا شده است.
او یکی از پیشگامان جراحی بای پس سرخرگ کرونری قلب است و بدین واسطه شهرت دارد.
رنه تحصیلات اولیهٔ پزشکی و تخصص خود را در «دانشگاه ملی پلاتا» در آرژانتین در سال ۱۹۴۹ به پایان رساند و سپس برای دورهٔ تکمیلی جراحی قلب به کلینیک کلیولند در اوهایو رفت و زیر نظر «دونالد بی. اِفلر» رئیس دپارتمان جراحی قلب و عروق و «اف. میسون سونس» مسئول بخش آنژیوگرافی و سرپرست بخش بیماری های قلب، دوره های آموزشی لازم را گذراند.
... [مشاهده متن کامل]
وی در آغاز بیشتر بر روی جراحی و ترمیم اختلالات دریچه ای قلب متمرکز بود؛ اما بعدها به سایر حوزه های بیماری های قلبی علاقه مند شد. او در پایان هر روز، با وجود خستگی مفرط ناشی از یک روز پُرمشغله و سنگین، ساعت های متمادی به مطالعه سرخرگ های کرونری و بررسی آنژیوگرافی آنها می پرداخت. با شروع سال ۱۹۶۷ میلادی، او به این فکر افتاد که شاید بتوان از سیاهرگ صافن بزرگ در جراحی کرونر قلب استفاده کرد و در ماه مه همان سال، این کار را برای نخستین بار عملی کرد. با استانداردسازی این روش که ناحیهٔ مسدود شده در این شریان های حیاتی و کوچک قلب را دور می زند، این روش امروزه به نام جراحی بای پس سرخرگ کرونری شناخته می شود و نقش مهمی در درمان و ادامهٔ حیات بیماران قلبی دارد. کتاب مشهور او با عنوانِ «درمان تصلب شرائین کرونری با جراحی» در سال ۱۹۷۰ منتشر شد.
رنه فاوالورو همچنین برندهٔ جوایزی همچون نشان شایستگی از جمهوری ایتالیا شده است.
